Huiselijke poëzie

(1999)–Ellen Krol– rechtenstatus


H. Tollens Cz. (naar Matthias Claudius) Avondlied De maan is opgekomen; het donker loof der bomen verzilvert zij de top; valei en heuvels zwijgen, en langs de velden stijgen de wondre witte nevels op. Wat is het stil in 't ronde! 't Is of natuur een sponde voor heel de wereld spreidt;
[pagina 115]
't is of zij al 't geschapen', na 't waken, nu te slapen- na 't zwoegen, nu ter ruste leit. Daar staat de maan gerezen. Zij schijnt maar half te wezen: toch is zij 't waarlijk niet. Zo is er meer daarboven dat dwazen niet geloven, omdat geen sterflijk oog het ziet. Och, ingebeelde wijzen, wij blonden en wij grijzen, wij weten bitter min! Wij knutslen wat en spelen, en timmren luchtkastelen, maar zien geen hoger dingen in. God, leer op U ons bouwen, geen eigenwaan vertrouwen, die deerlijk ons verblindt. O leer ons ingetogen hier wandlen voor uw ogen, zoals het blij en schuldloos kind. En heeft ons uur geslagen, laat ons geen doodsangst knagen, na 't onberouwd genot; en zijn wij weggenomen, o, laat ons bij U komen, gij goede, wijze, lieve God! Legt, broeders! legs nu weder het hoofd in Godsnaam neder:
[pagina 116]
te koel wordt damp en rook. God! wees ons schild en wapen, en laat ons rustig slapen, en onze kranke buurman ook.