Lezen doet je goed. Leerjaar 5b

[p. 22]

Les 7 Geen slak bij de kreek

Lila en Jane zijn twee nichtjes. Hun moeders zijn een tweeling en vaak denken mensen dat zij ook een tweeling zijn. Ze hebben dezelfde kleur ogen en hetzelfde haar. Hun gezichtjes zijn omlijst met lange bruine krullen. Ze zijn even lang en hun stemmen klinken hetzelfde.

Het komt vaak voor dat mensen Lila en Jane met elkaar verwarren.

Elk jaar gaan de nichtjes in de paasvakantie een paar dagen met Lila's of Janes ouders buiten de stad. Dit keer gaat Jane met Lila's ouders mee.

‘Hoi Jane, ga je verhuizen?’, plaagt Lila haar nicht als ze haar ophalen. ‘Waar ga je met zoveel bagage?’

‘Laat me’, antwoordt Jane lachend. ‘Je weet nooit waarvoor je iets nodig kan hebben.’

‘Let's go!’, roepen de meisjes als de tassen van Jane zijn ingeladen.

Lila's ouders hebben een huisje gehuurd in een recreatieoord. Na anderhalf uur rijden zijn ze er. Ze stoppen bij de receptie om de sleutels op te halen. Daarna rijden ze het bos in.

Lila's vader wijst naar een geelwit geverfd huisje en zegt: ‘Dit is cabana één. Wij moeten naar cabana drie.’

Een paar meters verder staat cabana twee.

‘Ojé’, fluistert Jane tegen Lila.

‘Wat is er?’, vraagt Lila zachtjes.

‘Kijk wie in cabana twee logeert’, fluistert Jane.

Lila ziet een meisje spelen op het erf.

‘Ze lijkt op Rinia’, fluistert ze.

‘Zij is het’, antwoordt Jane en trekt een lang gezicht.

Lila weet dat Rinia een meisje uit Janes klas is. Ze zitten ook op les bij dezelfde zwemclub.

Rinia kan goed zwemmen, terwijl Jane altijd de laatste is in het zwembad. Rinia pestte Jane een tijdje. Ze zei vaak ‘daar heb je die slak alweer’. Jane wilde niet meer naar zwemles, omdat iedereen steeds hard lachte als Rinia ‘slak’ zei. Toen haar moeder dat aan de zwemjuf vertelde, heeft de juf met haar zwemgroepje gesproken.

[p. 23]

‘Niet iedereen kan even goed zwemmen. Sommige kinderen hebben meer tijd dan anderen nodig om iets te leren. Juist die kinderen moeten we aanmoedigen’, zei ze.

Ze zei ook dat ze kinderen die anderen pesten, van les zou sturen. Daarbij keek ze heel boos naar Rinia en sindsdien kijkt Rinia Jane scheel aan. Achter de rug van de juf steekt ze haar tong tegen haar uit.

[p. 24]

Lila zit ook op zwemles, maar bij een andere club. ‘Laat Rinia maar komen’, zegt ze zachtjes. ‘Als ze lastig doet, leren we haar een lesje.’

‘Wij zijn er. Dit is onze cabana!’, roept de moeder van Lila. De cabana heeft drie kamers.

De meisjes mogen samen in één kamer slapen. Alle spullen worden naar binnen gebracht.

Na het middageten gaan ze zwemmen. Jane moet plassen. Lila loopt alvast naar de kreek.

Het bruinzwarte water ziet er lekker koel uit. Heerlijk om een duik te nemen.

Plotseling hoort ze een stem achter zich.

‘Wat doe je hier, slak?’

Lila draait zich om. Ze ziet Rinia staan.

‘Wie roep je slak?’, vraagt ze.

‘Jou! Je kan niet eens zwemmen. Zomaar kom je hiernaartoe.’

Strijdvaardig zegt Lila: ‘O ja? Wie eerst bij die rode paal in het water is!’

Lila is nationaal kampioen vrije slag meisjes. Ze kan ook heel hard rennen. Ze springt als eerste het water in. Rinia is vlak achter haar. Met krachtige slagen zwemt Lila naar de paal.

Ze wacht op Rinia, die hijgend aankomt.

Lila kijkt haar boos aan. Ze zegt beslist: ‘Ik dacht het al. Zomaar heb je bigi mofo.

Denk goed na voordat je mij ooit weer slak roept.’

Jane staat aan de kant. ‘Hahaha, je had niet door dat je mijn nicht hebt uitgedaagd.

Ze is de beste zwemster van haar club. Jó, slak!’, roept Jane.

‘Dat is genoeg’, zegt Lila's moeder. ‘Zo praten we niet met elkaar.’

Rinia's moeder staat er nu ook bij. Rinia heeft tranen in haar ogen. Haar mama trekt haar troostend naar zich toe. ‘Ze is heel verdrietig’, vertelt haar moeder.

‘Vorig jaar is onze hond verdronken in onstuimig water. Vanaf dien traint ze heel hard.

Ze wil goed kunnen zwemmen.’

Jane kijkt beteuterd. Verlegen zegt ze: ‘Sorry dat ik je slak hebt genoemd.’

Rinia maakt zich los van haar moeder. ‘Ik moet “sorry” zeggen. Ik vond mezelf stoer.

Maar nu zie ik dat het niet leuk is om anderen te plagen.’

Lila roept: ‘En deze kreek is te leuk om ruzie te maken. Laten we lekker samen gaan zwemmen.’ Lila en Jane zetten beiden een arm om Rinia. Samen springen ze in het water.