Lezen doet je goed. Leerjaar 5a

[p. 98]

Les 33 De boottocht

A = Abigail P = pa Roy R = Ryan G = Giovanni

Pa Roy is een alleenstaande vader. Ryan (oudste), Giovanni (middelste) en Abigail (jongste) zijn de kinderen. Het is vakantie.

A: Wat gaan we morgen doen, pa?

P: Niets.

R: Hoe bedoelt u ‘niets’?

P: Gewoon niets. Lekker thuisblijven en uitrusten.

(Boos loopt Ryan naar buiten. Abigail gaat achter hem aan. Op het erf is Giovanni manja's aan het plukken.)

G: Ik begrijp papa niet, hor. De hele vakantie zijn we nergens geweest. Over een week begint de school ook weer, dan doet papa zo saai.

R: Weet je, ik heb een idee...

G: Wat dan?

R: Laten we de hele week niet tot pa praten. Het lijkt alsof hij niet van ons houdt.

Hij werkt alleen maar en heeft nauwelijks tijd voor ons. Doen jullie mee?

G: Ja, dat zal net goed voor hem zijn.

R: Wat is er, Abi? Doe je niet mee?

A: Nee, ik doe absoluut niet mee. Jullie doen gek! Niet omdat we morgen nergens gaan, moeten jullie zo doen met papa.

R: Maar Abi, de hele vakantie zijn we nergens geweest!

A: Dan wat? Jullie doen een beetje te erg, hoor.

G: Luister niet naar haar Ryan, ik vind het een goed idee en ik doe wel met je mee.

R: Oké Gio, prima. Als Abi niet mee wil doen, laat haar maar.

(De volgende ochtend bonst pa Roy vroeg op de deuren van de kinderkamers.)

P: Opstaan, opstaan! Het is al zes uur. Uit bed, luilakken!

[p. 99]

A: (Komt nog slaapdronken uit haar kamer.) Wat gebeurt er, pa?

P: Roep die jongens uit bed! Gaan jullie vlug douchen, anders komen we laat!

A: Laat? Waar gaan we?

[p. 100]

P: Als jullie snel doen, kunnen jullie dat zelf zien. (Hij gaat naar de keuken.)

A: Hé, boys. Staan jullie op, nò! Al willen jullie niet tot pa praten.

Jullie kunnen toch douchen en je aankleden zonder te praten. We gaan zo weg en ik wil dit niet missen, hoor.

(Om zeven uur stappen ze in de auto en rijden naar de Waterkant. Giovanni en Ryan zitten op de achterbank en zeggen de hele weg niets.)

P: Uitstappen. We zijn er!

G: Wa...

R: (Sist.) We hebben een afspraak, toch!

G: (Fluistert.) O, ay nò. Ik was het bijna vergeten.

P: Wat is dat gesmoes tussen jullie? Jullie doen al de hele ochtend zo vreemd.

Kom, stappen jullie uit, want we moeten naar de pier.

A: Maar wat gaan we daar doen, pa? Je zei gisteren toch dat we thuis zouden blijven?

Ben je van gedachten veranderd?

P: Kinderen, jullie weten dat ik het heel erg druk heb met mijn werk. Maar ik werk zo hard om jullie te verzorgen. Ik weet ook dat jullie het thuisblijven al erg zat waren.

Ik had die leuke dolfijnentour al gepland, maar wilde jullie verrassen. Daarom heb ik gisteren niets gezegd.

R: (Gilt enthousiast.) Dolfijnen! Gaan we echte dolfijnen zien?! Dat wilde ik altijd al. P: Ja, maar dan moeten we wel snel gaan naar die korjaal daar, die op ons wacht.

De andere mensen die ook meegaan op deze tour zitten al in de boot.

A: (Rent naar voren.) Hé mensen, wacht op ons. We komen eraan!

G: (Tegen Ryan.) Pa is toch wel een toffe pa. Mag ik weer gewoon tot hem praten?

R: (Tegen Giovanni.) Dat was echt een stom idee van me. (Tegen pa.)

Je bent echt de beste pa van de wereld. Pa legt zijn armen om de schouders van beide jongens en zo lopen ze naar de boot.