O: Wat zeg je? Ik heb niets bij me. (Tante Margo dementeert een beetje. Ze is vergeten dat ze de sleutel in haar hand had.)
C: Jason, ga snel bij het toilet kijken. Misschien heeft ze de sleutel daar gelaten.
J: (Hij roept vanaf het erf.) Ik zie geen sleutel hier!
E: De reservesleutel is thuis bij mij, in de keukenla.
C: Dan ga ik snel met Marino naar je huis om hem te halen.
Zoeken jullie hier nog even verder.
(Clifford en Marino rennen naar de auto.)
K: Wacht! Komen jullie terug! Ik heb de sleutel gevonden. Hij lag tussen de bloemen op het tafeltje bij oma Margo.
(De gasten applaudisseren als Kayley de sleutel omhooghoudt.)
E: Weten jullie wat? Niet ik ga de deur openmaken. Nee, dat gaan de kleinkinderen Kayley en Jason doen. Dit geweldige idee, om een museum te maken van ons ouderlijk huis, komt trouwens van hen.
K: Kom, Jason. Hou jij de sleutel ook vast?
(Samen lopen ze naar de deur. Als die openzwaait, applaudisseren de gasten weer.)
C: U mag rustig alles bekijken. Overal staat een leuke tekst bij. Zo weet u precies waar u naar kijkt. Waarvoor het was of waarvoor het gebruikt werd.
G: Wow, er is echt van alles! Klederdrachten, muziekinstrumenten, antieke stoelen en wat een prachtige borden daar aan de wand.
J: Heeft u die draaitelefoon gezien?
K: En daar staat onze trapnaaimachine.
G: Het zou goed zijn als scholen hier een kijkje kwamen nemen. Het past mooi bij de geschiedenislessen. Je krijgt echt een beeld van hoe de mensen vroeger leefden.
C: Wij hopen op veel bezoekers. Iedereen mag komen genieten van het George en Jacquelina Dulder Museum.