Elise, vlucht niet!

[p. 58]

12. Ma en Stevin komen terug

Elise en Marjori zijn druk bezig op het erf. Hun jurken zien er versleten uit maar dat is niet erg, ze blijven toch bij huis. Gisteren bij tante Jane zagen ze er prachtig uit in de zondagse kleren. Ze mochten mee naar de kerk, wat was dat fijn. Ja, het was ook een bijzondere dag, maar vandaag is het een gewone werkdag en er moet gewassen worden. Elise loopt met haar halfvolle emmer naar Marjori toe. Ze vraagt: ‘Haal jíj even water voor mij op?’

[p. 59]

Marjori rent op blote voeten naar de sloot met een plastic vat, dat ooit eens voor olie is gebruikt. Ze vult het vat met water uit de trens^1. en zet deze op haar kroeskrullen, daarna loopt ze steil rechtop het vat in evenwicht houdend zonder deze met haar handen aan te raken terug naar Elise. ‘San... zonder ook maar een drupje te morsen, breng je het vat met water hier, je bent een knappe meid,’ prijst Elise haar kleine zusje. Marjori straalt...

Elise gooit het vat leeg in de emmer en duwt hun schooljurken in het water. Audrey's moeder had haar wel aangeboden om de jurken te wassen, maar Elise had tegen haar gezegd: ‘Ma heeft mij geleerd hoe ik de was moet doen en thuis heb ik soda en groene zeep, dus hoeft u geen moeite voor ons te doen.’

Nu ze druk bezig is, vindt ze het achteraf een hele klus. Met een rimpel op haar voorhoofd borstelt Elise de lelijke vlekken die ze ingesmeerd heeft met groene zeep. Het wasgoed met een stok bewerken, zoals oma dat wil, laat ze bewust na. Haar gedachten gaan terug naar die spannende avond. Onwillekeurig kijkt Elise even naar de lucht. Oh, denkt ze meteen bezorgd, als het maar niet gaat regenen... anders hebben we morgenochtend geen droge schooljurk en dan kunnen we ook niet naar school. En het is juist zo leuk op school, nu die inval-juf er elke dag is. Met hernieuwde inspanning werkt Elise gehaast door.

Marjori loopt huppelend naar de kippen achterop het erf. Ze zingt op een zelfbedachte wijs: ‘Kipje, kipje heb je al lekkere eitjes voor ons gelegd. Hier heb je wat voer.’ Daarna strooit ze wat maïskorrels op de grond.

Beiden gaan op in hun werkzaamheden, ze kijken op noch om.

Ondertussen komt er langzaam een vrouw dichterbij. Achter haar loopt een jochie. De kleine vent raapt allerlei steentjes op en keilt deze één voor één in de smalle sloot, hij kijkt stoer om zich heen, zien ze wel wat hij al niet kan...

Wanneer de vrouw en het jochie zo dicht bij de meisjes gekomen zijn, dat ze duidelijk kunnen zien wat Elise en Marjori doen, blijft de vrouw staan. Ze wrijft met de rug van haar hand in haar ogen. Dan loopt ze snel in hun richting.

1. trens - smalle sloot

[p. 60]

Hees klinkt haar stem, wanneer ze: ‘Elise en Marjori’ roept. Maar het geluid van haar stem is zwak en draagt niet ver.

Elise spoelt en spoelt, eerst haar schooljurk en dan die van Marjori. Marjori gaat op in haar spel met de kippen. Dan hier dan daar strooit ze een paar korrels. De beestjes fladderen kakelend om haar heen. Ze schatert het uit. Maar opeens schrikt ze op, er valt zomaar een steen tussen de korrels op de grond, waar komt die vandaan? Ze kijkt om zich heen. Dan ziet ze een jochie triomfantelijk naar haar lachen. Ze wil al, hoepel op, zeggen. Maar dan herkent ze de jongen. Haar ogen worden groot van verbazing. Dat is, dat is... Stevin, haar broertje, ze wil net gaan vragen, hoe hij hier zomaar kan komen, als ze plotseling Elise hoort gillen.

Wanneer de vrouw voor de tweede keer de namen van de meisjes roept, hoort Elise haar. Ze keert zich met een ruk om. Die stem kent ze uit duizenden, het is...

‘Ma...’ gilt ze. De kletsnatte jurken gooit ze zomaar neer op de grond. Ze rent naar het pad, waar haar moeder staat. En dan volgt een stevige omhelzing. Elise legt haar moe hoofd vol met kleine en grote zorgen tegen haar moeders' schouder. ‘Oh ma, wat ben ik blij dat je eindelijk weer bij ons terug gekomen bent. Nu blijf je toch?’ Met een bange vraag in haar ogen kijkt ze ongerust op naar haar moeder. Deze knikt geruststellend.

Gealarmeerd door Elise loopt Marjori snel naar de voorkant van hun huis en daar ziet ze ma met haar beide armen om Elise. Ze vergeet Stevin en snelt vlug naar het tweetal toe. En dan wordt ook Marjori samen met Elise aan ma's hart gedrukt.