[Woord vooraf]
Waem 't gelök had Sjaak Körner zien eige gedichte te heure veurdrage, vroog zeker ze nog ins te moge laeze.
Mer Keub, wie gewind gans besjeije, loot nieks los. ‘Det is later nog tieds genóg.’ Mit väöl kalle is 't aevel toch zo wied gekómme, det ze noe al ónger de miense kinne waere gebrach. Ze zeen det waerd, want 't sjteit waal vas, det nao Seipgens neem es wiej hae zo good de ech Remunjse sfeer in verze haet kinne verklanke. Loestert dan en leert de wieskes van zien ulgerke, vergaet aeve eur zorge en veult uch mit Keub Keldeneers weer ins ech Remunjse luuj, die van häör eige sjtad en eige taal haje.
Auteursrecht onbekend
