Veere, 13 mei 1990
Lieve Emma,
Even een berichtje. Nina en ik wonen nu al bijna anderhalve maand op Walcheren. En toch heb ik het gevoel dat we er nog maar heel kort zijn en pas gisteren uit Amersfoort zijn weggegaan.
Sinds we uit Frankrijk zijn teruggekomen lijkt het of we een pelgrimstocht maken naar ons eigen verleden. Overal in het Noorden reminiscenties aan allang afgesloten episodes. Wat een duik in de diepte! Twee weken terug overleed hier in Veere een prominent vertegenwoordiger van de plaatselijke elite, een oude man, hervormd predikant, die in zijn nadagen een geschiedenis van Veere heeft geschreven. Hij werd hier alom bewonderd om de lichtheid van zijn geloof en om zijn eruditie. Ik herinner me nog hoe verbaasd we waren toen we er jaren geleden achter kwamen dat de reputatie van Valerius-kenner die deze man bij vriend en vijand had opgebouwd uitsluitend berustte op het domineesaplomb waarmee hij de stelling: ‘Valerius? Van Valerius weet niemand iets af!’ poneerde. Van de week heeft onze vroegere huisarts afscheid genomen. Ook al zo'n met herinneringen bezwangerde gebeurtenis. Het afscheid van de dokter ging gepaard met een luisterrijk feest in de Grote Kerk, compleet met fanfare en een defilé van oud-patiënten. Dit weekend hebben we een concert bijgewoond in de Middelburgse Koorkerk. Het concert werd gegeven ten bate van de heropbouw van de Middelburgse Synagoge. De ruïne van de synagoge staat, zoals je misschien nog weet, achter ons oude huis in de Herenstraat. Die avond bracht ons dus voor de verandering Middelburgse herinneringen.
Hoe gaat het met je Engelse plannen? Heb je dat baantje van reisgids nog gekregen?
Voor ons zijn de vooruitzichten in Zeeland toch minder gunstig dan we dachten. Het is moeilijk om een woning en werk te bemachtigen. Ach, we zien wel wat de toekomst brengt.
Ik groet je, lieve zus, ook van Nina.
Gregor
Auteursrechtelijk beschermd