Veere, 18 september 1991
Lieve vrienden,
Achteraf bezien was het verre van gelukkig dat ik jullie dat krantenstukje heb opgestuurd. Ik wist echt niet dat de vader van jullie kennis juist was gestorven en dat jullie daarmee zo'n gevoelig persoonlijk verlies geleden hadden. De kritiek op jullie kennis was volgens mij nogal goedmoedig. En wat betekent nou krantenkritiek?
Ik hoop dat Gustaaf me toch nog iets over Mystiek Lichaam zal schrijven. De roman is behoorlijk omstreden. Ik zou graag Gustaafs standpunt daarin vernemen. Het verbaasde me nogal dat hij het autobiografische gehalte van de roman zo belangrijk vindt.
Het is alweer een lange tijd geleden dat ik Kellendonks eerste verhalenbundel heb gelezen. Ik was daar toen niet zo verrukt van. Ik ben me pas voor Kellendonk gaan interesseren toen ik in de NRC een artikel van hem gelezen had over Pound. Toen de commotie over Mystiek Lichaam ontstond zaten wij in Frankrijk. Ik heb pas begrepen dat de roman omstreden was toen ik De Veren van de Zwaan had gelezen. Daarin dient Kellendonk zijn aanvallers van repliek. Pas daarna heb ik Mystiek Lichaam gelezen.
Ik vind die beschuldigingen van antisemitisme zelf nogal overdreven. Maar ik heb de roman dus pas gelezen nadat ik van Kellendonks repliek had kennisgenomen. Dat zal mijn oordeel wel beïnvloed hebben. Daarom ben ik er nieuwsgierig naar hoe die gewraakte passages op Gustaaf overgekomen zijn.
Gunnar de Zweedse schilder is in de jaren '80 een paar jaar uit Callian weggebleven. Hij ging 's winters vaak voor een paar maanden naar een vrouw in Besançon, met wie hij een chronisch problematische verhouding had, waar hij na terugkeer dan graag over vertelde. In het begin van de jaren tachtig gingen wij vrij intensief om met de kleine Zweedse gemeenschap in Callian, die zich toen nog geroepen voelde om hem te onderhouden. Hij kwam ook weleens bij ons eten. September vorig jaar (toen wij nog even in Callian waren) hoorden we dat hij voorgoed was teruggekeerd naar Zweden.
Lieve groet, ook van Nina.
Gregor