Iephthahs ende zijn eenighe dochters. Treur-spel

Sonnet

EVripides voor langhs dede al d'Aenschouwers weenen
Doen Iphigenia bebloeden zijn Toonneel,
En als een schoone Bloem van haren groenen steel
Geblixemt nederviel, gelijck een schauw verdwenen:

Doch Koning doet niet min wanneer hy't oud voorhenen

Droef Schouw-Spel ons vernieut, en 'tMaegdelijcke bloed
Van Iephthahs weerdste pant, uytstort als eenen vloed,
Dan stervet al met haer, dan bersten schier de steenen.

Zoo werd een oud geschicht vergetelheyt ontogen,

En levend' wederom gebootst voor yders oogen,
Zoo een uytheemsche daed met onze stof bekleed.

Treur-speler! o ghy had ons iammerlijck verraden,

(En doen de tranen van ons bleecke wangen dwaden)
Als ghy dien witten hals met een scherp Stael doorsneet.

I. V. V.