Iephthahs ende zijn eenighe dochters. Treur-spel

[fol. *2r]

d'Eer-waerdighe, Kunst-lievende, Hoofden of Regeerders, der Brabandsche Reden-Rijck-Camer (genaemt) 'tWit Lavendel.

Midtsgaders:
Alle de Beminders der selver Bloeme.

ICK en hadde noyt gedacht Achtbaere ende Konst-lievende Hoofden en Beminders, dit mijn U. E. opgedraghen en toeghe-eyghent Treur-spel, in lichten dach door den Druck yeder een ghemeen te maken: Maer twee oorsaken oft redenen hebben ons hier toe beweegt: d'eerste is, het begrijpt in sich verscheyden Leeringen, (neffens eenso heelseltsame bedenckinge niet, tusschen desen Jootschen handel, en den onsen begraven, onder den Regel onses Toonneels:

Vereenicht Land gedenckt: Als 'tGeluck op 'thooghst comt vleyen,

So mocht de Vrije-Maeghd haer Maeghdom wel beschreyen. Iudicum 11.

Iephthah vertoont het Beeld van een kloeckmoedich Veldt-Heer, strijdt voor den waren Gods-dienst, en waeght zijn Ziele voor de vrywordinge der Joden, vind sich uyt een opgeworpen Capiteyn der Roovers, een Hooftman en Richter der Israeliten, siet, de grootste veranderinge (of Zieldroefste geschiedenisse) van zijnen tijt: Onwettich geboren, uyt eere verstooten, wederom aengenomen zijnde, en op't hooghste verheven, valt te schielick door een zotte belofte, uyt alle opgehoopte blyschap en glory, in een al te bitteren ongeluck. Somma, in hem is aen te merken, een levendige schilderije van d'ongestadicheyt deser bedriegelijcker Werelt. Ende gelijck Isaack (voor alle Godvruchtighe Iong-

[fol. *2v]

mans) is een Spiegel van waere kinderlijcke gehoorsaemheyt, tot Gode en zijn Ouders. Soo ist dese Iephthahs Dochter, voor alle Maeghden, die haer Vader so vrywillich gehoorsaem was, (ia selfs en 'tgene dat teghen de natuer, en 'tGoddelijck woordt streed) u leerende (O Dochters) wat ghy schuldich zijt te doen, in tgeen dat Gods woort en het Vaderlijck recht vereyst. Maer of Iephthah een onbesneden gheweest is, buyten de Ghemeynte Israels, en oft hy zijn Dochter gheoffert heeft, oft op wat wijse, waer over selfs eenighe treffelijcke geleerde twijffelen, wy laten haere achtbaerheyd in waerden, een yeders van ghevoelen, en houdent daer voor, na de oversettinge by I. Liesveld gedruckt, (en met de waerheyts reden best over een comende) dat hy haer doode, als hy geseyd hadde, en dat hy oock niet vreemt en is geweest van de Israelitische Kercke, blijckt hier uyt, dewijl den Apostel hem mede onder de geloovigen telt, Heb. 11. 32. dits de eerste Reden. De tweede is dese: Wy sien dat de Rijm-const hedensdaegs opstijght tot grooter eere, als voor heene geweest is, (of in sonderheyt tot sulcke volmaecktheyt en suyverheyt) tot welcken arbeyt wy hoochlijck danck weten, de Zin-rijckste Poeeten, oft Rijmers van onsen tijt, als D. Allegonde, D.V. Koornhert, H.L. Spiegel, K. van Mander, D. Heinzius, P.C. Hooft, die de Musen hebben geoordeelt te wesen ('tgeen zijn Name medebrengt) 'tHooft der Poëten. Dese ende eenige andere, hebben met haere Spelen, Ghedichten en Liederen, behaelt, ende behalen een onsterffelijcke naem, tot eere en cieraet, der verdruckte, en gheen uytheems-woort-behoevende-Nederduytsche Tale. Dese alle seg ick: Hebben my met haere Rijmerijen (Leer-gierigh zijnde) opgeweckt, dat ick door 'tversoeck van mijne goede kennisse, my liet raden, (met Apelles) dese mijne onvolmaekte Venus, ten toon te stellen, maer

Kon ick hooren, schuyl in stilt,
Wat de Schoeyer al bedilt.

ick mocht (oft gebeurden) op een ander tijt, mijn werck verbeteren, nae 'tspreeckwoort: Berispt leert wel. Doch tegen de Streel oft Straet-Dichter Momus, en can oft en wil ick my niet be-

[fol. *3r]

schermen. Met sulcken begeerte en lust, als 'tspel ghesien en ghehoordt is E.V. Hoofden en Constlievende Beminders wilt het Lesen, 'tis volcomelijck het uwe, 'tversoeckt veylich te rusten onder de Vleugelen van uwe Toesicht. d'Almogende, verleene V. E. V. gheduyrighe gesontheyd, en een ghelucksalich lang leven. Vale. In Amsterdam, den 20. Meert. 1615.

U. E. allen dienstwilligen Dienaer

A. de Koningh.