Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Onbestendigh droef gemoedt, &c.1. ALs ick somtijdts mijn gemoedt
Tracht inwendigh te vermaecken,
Met het naeste Hemels soet.
Vind ick onder alle saecken,
Geen soo wens'lick op der Aerdt,
Als met Godt te spreecken;
En met die te zijn vergaert,
Die in deught uytsteecken.
| |
[pagina 82]
| |
Diens begeert, Staegh vermeert:
Heylighlijck te leven;
En haer stil, In Godts wil
Willigh over geven.
2. En dien volgens metter daet
Wesentlijck betoonen:
Dat haer Hoop, en Heyl bestaet,
Niet om hier op Aert te woonen:
In een vlees'lick Aerts vermaeck.
Schoon 't na wens mocht wesen.
O neen! maer de grondt oorsaeck
Is, om hier en oock naer desen,
Meer en meer, Met den Heer;
Neffens alle Vroomen,
Eens te zijn, Vry van pijn;
In sijn Rijck te komen.
3. Fortuyn op Aerdt, hoe hoogh van waert,
Hoe seer gesocht, hoe dier verkregen:
Self de gansch en heele Aerdt,
Is hy 't Hemels niet te wegen:
Maer in tegendeel gestelt,
Lastigh, schaad'lick, en gevaerlick.
Hoe meer wellust, hoe meer geldt,
Hoe meer Hert en Ziel beswaerlick.
Hoe meer noodt, Als de Doodt
Volle Wereldtlinge:
Eens met macht, onverwacht,
Heyl-loos komt bespringen.
4. Jaeght en tracht derhalven, niet
Na het Aerdtsch, maer naer het Hemels,
Door 't Geloofs vergroot-glas siet:
Hoe veel lichter Kabels, Keemels,
Selfs naer Christi eygen woordt
Door een Naeld'-oogh konnen raecken.
Als Rijcken door 't Hemels Poort.
Want die 's ruym, noch wijt te maecken.
Maer men moet, Vleesch en Bloedt
Selfs daer toe bedwingen:
| |
[pagina 83]
| |
Door geweldt, Wel gestelt,
In den Hemel dringen.
5. Elck draegh sorgh, en sie wel toe,
In al wat hy mach beoogen.
Wat het waerlick is, en hoe
Dat hy daer sich na moet poogen.
Of het nut of schaed'lick is:
Van Godt ge, of te verboden.
Of het ter verdoemenis
Streckt dan of het is van nooden
Dat men 't doet, Om het goedt
Tweesins te bewercken:
Om 't genodt. Op 't gebodt
Van sijn Godt te mercken.
6. Indien elck hier in sijn plicht
Recht betrachte, na behooren;
En door 't ingeschapen licht,
Leefden, als recht wederbooren.
O wat heerelicken stant!
Sou den Mensch daer door bekomen?
Hy sou door Godts stercke handt
Eeuwigh werden waer genomen.
't Aertsch verdriet, Hoe geschiedt
Sou hem niet vervaren:
Al zijn druck, Sou geluck,
Heyl en Segen baren.
7. Ach! wierdt dit ten recht bedacht.
Wie sou 't Aerdtsch verkiesen?
Schoon of 't noch soo seer toelacht.
Als men daer door moest verliesen
Godt, het alderhooghste goedt,
't Eeuwigh Heyl moest derven.
Gelijck als men waerlijck moet
Soo w' in 't Aerdtsche leven sterven.
Ach! of dit, Yder lidt
In ons, mocht ontroeren!
En ons geest, Aldermeest,
Tot Godt overvoeren.
| |
[pagina 84]
| |
8. Kosten wy de soetigheydt
Smaecken, en doen smaecken,
Die der diep verborgen leydt
In des Hemels saecken!
O! hoe sou men uyt dien grondt
's Levens water putten?
En met Hert, en Ziel, en Mondt
Tot verquickingh nutten:
Melck en Wijn, 't Medecijn:
Onser siecke Zielen.
Dat ons dat, Heylsaem nat,
Eeuwigh onderhiele!
9. O! hoe zaligh is dien Man:
Die van Godt werdt onderwesen,
Dat hy alles vatten kan.
En dien volgens in Godts vreese
Al zijn levens tijdt besteedt:
't Waerdighst houd in grooter waerden;
't Geest'lijck soet gestadigh eet,
Dat 's den Hemel hier op Aerden.
Welcks voor-smaeck, 't Aerdtsch vermaeck
In ons soud verdooven.
Soo wy 't maer, Als voorwaer
Recht kosten Gelooven.
10. Breeck nu door den Kercker heen;
Breeck het ancker-tou der sonden;
Breeck de quade wil aen tween:
't Is al veel te lang gebonden.
En vlieght naer den Hemel toe!
Want de Aerde moet verbranden,
Weest het langh verdwalen moe,
Grijpt naer uwes Vaders hande.
Op dat hy, U bevry
Van het eeuwigh lijden;
En dat ghy, Seecker zy,
Eeuwigh te verblijden.
11. Soeckt nu alles boven al.
Laet het lage by het lage.
| |
[pagina 85]
| |
't Aerdtsch by 't Aerdtsch 't welck vergaen sal.
Laet u 't Hemels meest behagen.
Soo behagen, dat ghy daer
Met een Herts en Ziels verlangen,
Steedts naer jaeght, en al 't gevaer
Oversiet u hoop t'ontfangen.
O mijn Godt! Laet sulck lot,
My en veel toevallen,
En met u. Dan en nu
Eens zijn, al in allen.
EMANUEL Altijdt. |
|