Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijToon: Heylgierigh hert: Of, O slaep, ô soete slaep.1. HEylgierigh hert, dat naer de beecken schiet,
Daer de heyl-stroom des levens Water vliet;
Daer Hemels Melck, en Wijn
In volheydt zijn.
Om een dorstigh Hert,
Dat in anghst en smert,
| |
[pagina 63]
| |
Dickmaels heel verwert moet slaven,
Weer te verquicken, en te laven.
2. Een sulcken hert, wil Godt verquicken,
Dat sich wil-vaerdigh soeckt te schicken
Naer zijn al wijsen raedt:
In doen en laet
Altijdt staet bereydt,
Ter Gehoorsaemheydt,
In ontsach'lijckheydt voor Gode:
Betrachtend' zijn heyl'ge Gebode.
3. In sulcke herten wil Godt woonen.
Haer Ziel, met Hemels heyl bekroonen.
Haer Godt, haer Vader zijn.
Ia soo gemeyn
Met haer ommegaen,
Dat sy selfs verstaen,
Dat haer niets kan schaen of deeren,
Soo langh Godts Geest haer blijft regeeren.
4. Laet al wat kan, de Vroomen plagen:
Haer dwingen, seer swaer kruys te dragen,
Ia rooven al haer goedt,
Selfs Vleesch en Bloedt,
O 't kan haer niet schaen!
Godt wil met haer gaen,
Selfs door Vuur en Water lijden,
Want sy zijn in sijn Rijck bescheyden.
5. 'T is dan wat groots, recht vroom te weesen;
Uyt reynder herten Godt te vreesen,
Te trachten naer die schat.
Die 't al bevadt,
Naer 't hooghnoodighst, een,
Buyten 't welck, al 't geen
Dat de Son bescheen, op Aerde,
Ziels-schad'lijck is, ja niets van waerde.
6. In sulcken hooghsten graedt der graaden,
Steldt God sijn Vrienden, door genaden,
Die steets op 't Hemels sien,
Al 't schadelijck vlien,
| |
[pagina 64]
| |
Die haer hert, op Godt,
Op sijn reyn Gebodt,
Die haer hert op Godt vast vesten,
Bereycken waerlijck t' alderbeste.
7. Een Koningh moet voor sulcke wijcken.
Ia al ghy arme Wereldts Rijcken!
(Hoe edel, hoogh van staet)
Zijt in der daedt
Slaven, by die geen,
Die met Godt gemeen,
Als met haer Ziels-vriendt verkeeren;
En 't recht Godtzaligh Leven leeren.
8. Foey Wereldt dan, met al u pronck-cieraet.
Wiens over-volheydt, niemandts Ziel versaet.
U sacht, u soet baert suur,
Ia, kort van duur
Is al 't 's Wereldts mooy,
Dat verslenst als hooy,
't Kan oock niemandt in sijn sterven
Een welgesteldt gemoedt doen erven.
9. Rijckdom, mach dan wel rijckdom heeten:
Want waerlijck, mocht elck seecker weeten,
Wat schadelijcke drift
Wat Ziels vergift,
Dat de Rijckdom baert,
Uyt zijn quaden aerdt.
Elck souw seer vervaert, sich wachten,
Aertsch Rijckdom niet heet naer te trachten.
10. Al hadt de Wereldt soo veel goudt, als sant:
Al was het al een lichten Diamant:
Ia alle Waters, Wijn,
Wat sou 't doch zijn?
Voor een blick van tijdt,
Tegens d'eeuwigheydt,
In haer onderscheydt te achten?
Elck druck dat diep in sijn gedachten.
11. Na diender niets van meer belangh is,
Als aller eeuwigh Ziels behoudenis.
| |
[pagina 65]
| |
Soo hoorden elck, om strijdt
Sijn Zaligheydt,
(Met soo groote vlijdt
Als 't vermogen lijdt)
Langhs de Hemel-wegh te soeken,
Sich dag'lijcks daer in te verkloecken.
12. Soo soud de Heer sijn Hemels zeegen
Den sulcken aenbien, t' alder weegen.
Die soo bestandighlijck,
Godts koninckrijck
Ernstigh heeft gesocht,
En Godts wil volbrocht,
Sullen wis met alle Vroomen,
In 't eeuwigh Rijck, vol glorij koomen.
13. Emanuel, in tijdt en eeuwigheydt,
Is 't opperst heyl, den Vroomen toegeseydt.
Een eeuwigh Paradijs,
Och was elck wijs!
Elck socht meer en meer,
Zijn Ziels-schat, de Heer,
In zijn Rijck gelijck te werden,
In 't eeuwigh zaligh te volherden.
EMANUEL Altijdt. |
|