Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 116. Ich heb den Heer lief.1.'t IS wonderlijck hoe 't in de Wereldt gaet.
Wie is soo wijs, die't waerlijck kan doorgronden?
Waerom die meest bedroeft zijn om haer sonden:
Daer 't dickmaels wel, ja alderbest mee staet.
2. Al doen sy goedt, soo zijn sy meer beswaert:
Als veel die altijdt in het quaedt volherden:
Die nauw'lijck eens oprecht beweeg'lijck werden.
Soo seer verscheyden is den Mensch van aerdt.
3. Nooyt is den een, hoe groot sijn sonden zijn
Eens recht bedroeft, of hertelijck verlegen:
En wederom een ander daer en tegen,
Die weeghtse swaer, al zijnse noch soo kleyn.
4. Den eenen lacht, en singht, en quinckeleert:
Als, gansch gerust in al sijn doen en laten,
Geneyght tot swier, en 's Werelds hooge staten.
Als sijnde 't eenigh, dat sijn hert begeert.
5. En wederom, een ander sucht en weent,
Ia gaet bevrucht, met ziels bekommernisse,
In barens noot, om ergens in te misse:
't Zy in Godts Wet, of 't geen ons Godt verleent.
6. O overgroot! onweeg'lijck onderscheyt
Van standen, en verstanden in de Menschen.
| |
[pagina 48]
| |
Dat d' eene haet, en vliedt: sal d'ander wenschen.
Of 't streckt ter zaligh, of rampzaligheydt.
7. Maer ghy, o Godt! die 't alles siet en weet.
Die wetten geeft, en oordeelen sult vellen.
Hoe sal 't doch gaen, met die haer soo aen stellen?
Geeft klaer bericht, hoe ghy dit weeght en meet!
8. Op dat doch die sich waent, voor wint en stroom
Met volle vreughde-zeylen, voor te zeylen.
Eerst Hel, en Hemel-grondt leert wel bepeylen
En soo zijn Ziele waegh, met meerder schroom:
9. Met anghst en afschrick, voor het Hels gevaer:
Dat alle ziels-swaer nooden gaet te boven.
O Godt, doet dit den Wereldtlingh geloven;
En maeckt zijn lust, in last ondraeg'lijck swaer.
10. Op dat hy komt met een verslagen geest
Tot u, met suchten, tranen en gebeden.
Als een die seer ziel-anghstigh werdt bestreden;
En met sijn standt sich soo bekommert meest.
11. Maeckt oock, o Godt! die schier tot sinckens toe
Beladen zijn, met 't sware pack der sonden:
In d'hoopeloose Zee, niet gaen te gronden;
Noch op haer Hemels reys nooyt worden moe.
12. Maer, laet elck sien met een verklaert gesicht,
Op 't eynd', en 't onderscheyt van 't goet en 't quade:
Op 't eeuwigh zielen-heyl, of zielen-schade.
En wegen 't swaer soo swaer, en 't licht soo licht.
13. Grondt goede Godt! herbaert het soo in all.
Laet ons de vrucht, en in, en na dit leven
Genieten, en u eeuwigh glory geven,
Soo hier, als daer, daer 't al volmaeckt zijn sall.
EMANUEL Altijdt. |
|