Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Courante Labare: of, ô Volheydt van ontfermenis.1. WAt is de liefde overgroot,
Die ons van Godt, den overgoeden Vader,
En onuytputtelijcken Ader,
Is toegebracht, uyt sijnen vollen schoot?
Dat hy sijn Zoon, die lief en waerd
In heerlijckheydt by hem was. Hier op aerdt,
In needrigheydt en kleynheydt heeft gesonden,
Op dat sijn doodt,
En dierbaer' wonden,
Ons verlost' van noodt.
2. d'Elend' des Menschen was seer groot:
Sy lagen al te saem soo in de sonden,
Dat niemandt sijnen broeder konde
Verlossen; of vry maecken van den doodt,
En moest het tot in eeuwigheydt,
Soo laten staen; doch Godes goedigheydt,
| |
[pagina 7]
| |
Die was soo groot! dat hy in 't laetst' der tijden,
Sijn Soone sond,
Door welckers lijden,
Hy ons vree verkond'.
3. O groote gunst aen ons gedaen!
ô Iesu! geef dat wy het doch te deegen,
In onse herten overweegen,
Wat dat ghy al voor ons hebt uytgestaen:
Veel smaet, veel hoon, veel bitt're spot,
Dat was, o Heer! hier op der Aerdt u lot,
Wat hebt ghy voor den Mensch niet al verdragen?
't Was Vaders wil,
En welbehagen,
Daerom waert ghy stil.
4. Doe ghy in bang' aenvechting' waerd,
Hoe is u 't sweet, door droefheydt afgeloopen
Als dropp'len bloedts, die needer droopen,
Van u gesegend aensicht, op de Aerd'!
Doe spraeckt ghy: Vader kan het zijn,
Soo laet dees Kelck doch gaen voorby, van mijn,
(Aldus hebt ghy tot driemael toe gebeeden,)
Maer indien niet,
Ick ben te vreeden,
Dat uw' wil geschiet.
5. O anghst! en bangheydt overgroot,
Die dit onschuldigh Lam heeft moeten lijden!
Soo dat hy tot sijn Iong'ren seyde:
Mijn Ziele is bedroeft tot aen der doodt.
Maer hier mee was 't noch niet gedaen,
Hy moest op 't lijdens padt noch verder gaen,
Laet ons, sprack hy, (tot haer met slaep beladen)
Nu gaen, want, hy
Die my verraden
Sal, die is naby.
6. Sijn Reden was noch niet gedaen,
Of Iudas quam met een seer groote schaare,
Als tegen een der Moordenaaren,
Met stock en zwaerdt, om het te grijpen aen,
| |
[pagina 8]
| |
Daer wierdt dees Iesus vol Goetheydt,
Gelijck een Schaep ter slachtingh heen geleydt,
Tot binnen in des Hoogen-Priesters Zaale,
Alwaer hy tot
Verscheyden maalen,
Grouw'lijck is bespot.
7. In 't Richthuys sprack men 't vonnis uyt;
Dat hy aen 't Kruys moest werden opgehangen,
O vonnis al te fel en strange!
Voor dien, uyt wien noyt iets dan 't goede spruyt.
Aldus is hy van haer gewondt,
En dat niet anders als om onse sond',
Wie werdt dan niet tot weder-liefd' bewoogen?
Wanneer hy siet,
Het groot meedoogen,
Ons van Godt geschiedt.
8. Uw' wonden neem ick tot toevlucht,
Gelijck een Duyf de Steenrots, voor't vervolgen
Des wreeden Havicks, die verbolgen
Geduurigh haer najaeght. Tot u ick sucht,
Voor satans macht, beschermt doch mijn,
Laet uwe wonden my een toevlucht zijn!
Geef dat ick mijnen vyandt mach beginnen,
Door hulp van dy,
Te overwinnen,
Heere help doch my!
J.J.K. |
|