De kilte in Brasilia

[p. 29]

Aanzet tot een tropische poëtica

[p. 31]

Brasilia qua parte paret Belgis

Georg Marcgraf, 1647

Er komt beslist een dag der dagen
nu hier geen stamboom rust:
het uur waarop de laatste twijgen
van mijn taaltak breken nadert.

En slechts vreemde woorden zullen klinken.
Als voortaan zonder eigen taal niets dan
stilleven blijft, wie zal dan leven geven
aan de vruchten van volmaaktheid

die zich ongenaakbaar rijpend lenen
tot vergaan in steeds maar heter zon?
Hun geuren zijn al dromen en vervlogen,
zwemend naar de dun bewolkte tropenlucht.