De kilte in Brasilia

[p. 15]

A República dos Palmares

aan Franklin van Kanten

I

Gruwelen van slavernij zijn louter wetenswaardigheden
op een bleke winterdag: bespaar mij Spaanse bok
en 't hangen aan de haak - begraaf vandaag

liefst het verleden in vergeeld archief
en vat de doden in een kort, geveinsd gedicht: ik
schrijf wel het vergeten leed tot lot

en zie mijn regels morgen getaxeerd als knittelvers.
Toch hoor ik nóg gemurmel van gevluchte slaven
in hun palmenrepubliek, terwijl Nieuw-Hollands

ongenoegen immer groeit door weer en wind; straks
stroomt er regen langs de treden voor dit tropeninstituut,
waar negerhoofden al sinds eeuwen steken op 't hek.

[p. 16]

II

Mijn tekenen van slavernij zijn rinkelende ketens
die ik met mij sleep door 't stoffig zand van menige
hete, kwade dag: voor marteling met Spaanse bok

en hangen aan een haak door borst en buik
bleef ik gespaard. Mijn juk bestaat in etterende taal,
ik zwoeg met rotte woorden - tropen in ontbonden staat.

Waar als verminkte slaven schimmen door het palmbos
van mijn strofen hinken, zal ik slagen in een enkel vers:
daar zingt een menigte gevluchte slaven in haar republiek

der palmen nu een vinnig lied - hun ongenoegen groeit
met elke ademtocht, straks stroomt er bloed
over mijn verzen en ben ik gebrandmerkt marinist.