Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. S3v]

Leyden, In Liefd' vverckende.

Knie-werck, Op de Vraghe: Wat vvysheydt meest tot Lof de Reen-Vrou baren kan?

WAt comt my nu te voor, ick vind' my als ghedronghen,
Wt myne soete rust schiet ick daer als verschrickt,
De Fama blaest de Tromp, versamelt oud' en jongen,
Om hooren 't recht bediedt van haer gelievers tongen,
Wat wijsheyt dat Reens-Vrou wel op de reden mickt
Tot lof hier baren kan. Ick stont schier als verstrickt
De slaep had my om-vaen, ick wist naen wat te dencken,
Doch my quam yets te voor 'tgheen 'thart wat heeft verquickt,
Of uyt Pegasus vloet my yemant vocht quam schencken,
Hoe-wel ick hadd' van doen om onverstandt te krencken,
Wel overvloet van't nat op myne teder hart,
Ick ben te plomp en dwaes, my sat daer me te drencken,
Mijn zinnen swieren wilt, verbystert, en verwart
In myne fantasy, doch zijnde dus ghetart
Om antwoorden dees vraegh, bestond ick wat te zinnen,
Ick dacht, zin ick't niet recht, my daerom naeckt gheen smart,
Elck brenght maer voor den dagh 't naest hy sal connen vinnen,
Ick vandt my als die graeght, om me wat Eers te winnen,
Ick dacht op Redens-Vrou, wat wijsheydt soet van aert
Zy baren can tot Lof, ick cond''t niet houden binnen,
Maer brenghen voor den dagh Deughts-konst-oeff'ning vermaert,
Eerlick in spraeck, en zangh, Const t'uyten onbeswaert,
Dus d'wijsheyt meest tot Lof, die zy baert onversweghen
Eerlicke reenen zangh, en deughts-konst-oeff'ningh pleghen.

In Liefd' werckende.

Aenmerct den zin.