Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon (1624)

Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

(1624)–Jan Sijwertsz Kolm– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

Vorige Volgende



[Folio L2r]
Bevervvyck, VVy vvijcken Toorn.
Refereyn op de Reghel. DE Reden-rijcke Konst, suyver en ongheschent, Eertijdts so hoogh vermaert, by Princen ende Heeren In't Roomsch en 'tGrieksche Lant, een yegelijc bekent Haer voorstel ende nut, Rethorica ter eeren, Sal ick verhaelen hier, op hoop van af te weeren Menigh nydigh hart, daer meed zy wert gheplaeght, Dat door onwetentheyt het goet in't quaet verkeeren, Als menigh neuswijs Mensch die in't gheen hem behaeght, Sijn selven laet voorstaen, hoe jonck of oudt ghedaeght, Die niet doet naer zyn zin, of daer hy of gaet praeten, Stracks 'tselve gantsch veracht, als 'them niet wort ghevraeght, Maer steets met achterclap, op weghen ende straten, Als Momus elck bespot, en Zoylus vol haeten, Dat yeder hem besiet, sonder met ander te moeyen, En recht zijn selven kent in al zijn doen en laten, So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen. Alsmen overdenckt wat Iosephus gaet betuyghen, Hoe David, en Salomon op Rijm hebben ghestelt Verscheyden Veersen goet den Heere toe te juyghen, Esaias oock, schreef zijn Lofsanck 'twort vertelt, En Ieremias meed' dien Goddelicken Heldt, 'T welck hier wert voort ghebracht, om u te doen weten Van meer Godsalighe Mannen, die meed' in het velt, Als Ambrosius, en Gregorius gheheten, De Stadt Athenen oock en dient hier niet vergeten, Is door het maecken ziet van eenighe ghedichten, En Sparta desghelijcx door't schryven der Poeeten Met een goet vermaen wederom zijn ghestichten Die heel waeren vernielt, vermeerdert, en in't lichten Ghebracht door soeten Rijm, dat veele ginck besnoeyen, Alsmen so Const ghebruyckt, 'tzijn Redens van ghewichten, So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen.
[Folio L2v]
Dat yemant segghen wil, en Redens-konst verachte, Door dien dat altemets yet zotheyts wert ghepleeght, Het welcke dick gheschiet om daer niet naer te trachten, Maer tot afkeerigheyt een yeghelijck wert beweeght, Want hy spieghelt hem sacht, wanneer een ander sneeft, Het is noch meerder Lof om Konst te doen verstercken, Of soo daer yemant is die daer is onbeleeft In 't gheen hy maeckt of Dicht, als onbequame Clercken, Van sulcken neemt af keer als ghy het gaet bemercken, Dit gaet haer eyghen aen, maer niet de Konst gheheel, Maer die uyt rechter Jonst altyt uyt Liefde wercken, En dat door yvers-lust is zelden groot krackeel, Alsdan de Liefde bloeyt, dus volght sulck beveel, Ghebruyckt de Konst tot nut, en twisten wilt verfoeyen, En acht gheen Nyders boos in dit 's Werelts Prieel, So sal Rethorica veracht, recht weder bloeten. Prince. Ten vollen uwen Lof Princes wy niet verhaelen, T'verstant by ons noch is, verborghen ofte cleyn, Wy hopen metter tyt, het beter te vertaelen, De gonst neemt voor die daet, segghen wy int ghemeyn Dat elck zijn eyghen thuyn, hier suyver ende reyn, En bleef by zyn beroep, en 't gheen dat hy aenvaet, So sal die Edel konst weer comen inden treyn Als zy voor is gheweest, die nu is inden haet, Eerlijck maeckt u ghedicht, en betoont metter daet Dat ghy den Toorn vvijckt, soo wel van Mensch als Godt, En dat uyt Levender Ionst, en vveest niet obstinaet, Verwerven ghy dan sult hier naer het beste Lot, En menigh die daer zyn van waen-wysheden zot, Sullen verdwynen ziet, dus laet 't Lavender groeyen, Als Midas als haer doen, hout vry daer meed' den spot, So sal Rethorica veracht, recht weder bloeyen. Wy wijcken Toorn.

Vorige Volgende