Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. H1r]

Haerlem, Oude Camer.

Refereyn op de Vraghe.

WIe in het midden van d'onstuymighe Zee-baren
Des Werelts, zich gherusten vrolijck can bewaren
Voor alderley verdriet: zo dat gheen ongheluck,
Wat hem oock over comt, int minste can beswaren,
Noch voor, of teghenspoet, verhef oft nederdruck,
Die moet nootsaeckelijck ghebruycken tot een kruck
En steunsel van ons swack en zondighe ghemoeden
De groote Liefde Godts, die onse Ziel comt voeden,
Door zijn barmhertigheyt, met ware rust en lust,
Een middel om ons Ziel voor onheyl te behoeden,
Voldoening, waer door dat Gods tooren wert gheblust,
En onse overtredingh t'eenemael versust,
Dit doet (door Gods ghenaed) dat smakelijck verkreghen
Wert wisse sekerheyt, waer in dat is gheleghen
Ons troost, en Zielen heyl, die tot het zalich leyt
Ons meeste rust, en lust, daer 'tgheen ding sal beweghen
Door Godes Liefd' tot ons, en zijn Barmhertigheydt.

Comt tuyght in d'eerste plaets, ghy Vorst onder de Helden,

Propheet en Coninck, die so dickmael hebt gaen melden
Wat heyl dat uyt de Liefd' en Barmhertigheyt Godts,
Sproot? als des zonds ghequel u swack ghemoet ontstelden
Door d'overtreding en het schenden zijns ghebodts,
Soo lang men't niet en voelt, blyftmen al even trots,
Maer als de gramschap Gods, rechtvaerdigh stelt voor ooghen
Wat datmen waerdigh is, soo is te haest vervlooghen
De rust van ons ghemoet, 't naer-sleypend' zonds ghequel
(Dat ons met schijn van rust in't eerst wel had bedroghen)
Stelt dan ghestadigh voor, wat pijn, wat straf, wat hel
Op d'overtreding volght, wat is dan u voorstel
O Mensch? Of waer door meynt ghy ware rust te winnen
Die staegh met rust verselt can oeffnen uwe zinnen,
Treed' hier buyten u zelfs, en staeckt al u beleyt
En eyghen voorstel, want zy is alleen te vinnen
Door Godes Liefd' tot hem, en zijn Barmhertigheyt.

[fol. H1v]

 

 

 

Hemel en Aerde tuyght, tuyght Kruyden ende Bloemen,

 

En al wat leven heeft, en wat ick niet can noemen,

 

Maer ghy insonderheyt, o Mensch, met reen begaefd',

 

Comt tuyght, en wilt Godts Liefd', en Barmhertigheyt roemen,

 

Die door de doot zijns Zoons met hem in't Graf begraefd',

 

Al wat ons rust belet, en noch ghestadigh laefd',

 

Met dese hoop een hart, ontroert en gantsch verslaghen,

 

Welck sonder dat gheen rust noch lust soud' connen draghen

 

Door't zondighe ghevoel, tuyght met my Moordenaer

 

Aen Christus rechter zy, die met u zonds beclaghen

 

Ghenoot de ware rust in 't uyterste ghevaer,

 

Daer bleeck Godts trouwe Liefd', en Barmhertigheyt claer,

 

Een oorsaeck van dit heyl, en 't moet ons verder leeren,

 

Met ons ontstelt ghemoet alleen tot Godt te keeren,

 

Op dat met lust Gods lof op't hooghst wert uytghebreydt,

 

Naerdien men onse rust alleenigh ziet vermeeren

 

Door Godes Liefd' tot ons, en zijn Barmhertigheyt.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Uw' PRINS en Vrede-Vorst wert d'hooghste plaets gegeven,

 

Waerachtigh Godt en Mensch, die voor ons rust u leven

 

Gheoffert hebt aen het vervloeckte Hout des Cruys,

 

Die ons ellend aenzaeght, door groote Liefd' ghedreven

 

Ghedaeld' zyt op der Aerd', en hebt uw's Vaders huys

 

Verlaten, om met ons in 'sWerelts droeve cluys

 

D'Onrust te proeven, dat alleen om te verwerven

 

De ware rust en lust voor ons: dit deed' u sterven

 

De smadelijcke doodt, so lief heeft Godt ghehadt

 

De Werelt, dat om ons te vryden voor't verderven

 

Hy zynen eenighen Zoon, zijn alderwaerdste Schat

 

Op Aerd' ghezonden heeft, alleenelijck op dat

 

Het onheyl daer door wy gantsch t'eenemael gheschonde,

 

Van alle rust berooft waren door onse zonde,

 

Wt loutere ghenaed' soud werden wech gheleyt,

 

Soo werdt dan rust en lust volcomelijck ghevonde

 

Door Godes Liefd' tot ons, en zijn Barmhertigheydt.

Trou moet blycken.