Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm– AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio F4r]
| |
Refereyn op de Vraghe.WAer door den Mensche meest can rust en lust becomen?
Wort van 'tLavender soet uyt Amsterdam gevraeght,
De een de Wijsheyt segt, of Deught seer uytgenomen
De ander soberheyt, oft sterven als de Vromen,
Maer soo den Mensche niet na staet of rijckdom jaegt
So heeft hy rust en lust, en al wat hem behaeght,
Het gheen dat ick hier naer met reden sal verclaeren,
En eerst wat Martial int cort hier van ghewaeght,
Alleen weest dat ghy zijt, ten sal u niet beswaeren,
En wenscht niet meer te zijn, 't sal rust, lust t'saemen baren
Soo Seneca hier op dit selfde Spreeck-woort secht,
Het gheeft rust, lust, en vreught, ghenoeghen en welvaren,
En Diocletian den Keyser neder lecht
Sijn Keyserlijcken staet, en wert als eenen Knecht
Op dat hy dees onrust ontcomen mocht door reden,
Hier door gheniet den Mensch zijn rust en lust te recht
Dat hy in cleynen staet volcomen is te vereden.
Aen Aristoteles ist te recht wel ghebleken
Wanneer hy uyt het Hof van Alexander gaet,
Hy zey den hooghen staet die is te recht gheleken
By een beroerde Zee, of Wint die 't al wil breken,
Oock Anaxillus die ontseyt den hooghen staet
Drywerven van Atheen, en haer versoeck af-slaet,
Hy wijst dat onrust was in dese sorgh te leven,
Ick dien veel liever 't goedt, dan dat ick straf het quaet
Sprack hy, en wil my gaen in ned'ren staet begheven,
Van Marcus Curius daer is oock van gheschreven
Dat hy zijn Raedtmanschap in Roomen oock verliet
Als de Ghesanten der Samniten hem beneven
Ghecomen zijn om van hem te versoecken yet,
Den goeden Man soeckt rust, hy wil gheen groot ghebiet,
Hy pluckt en wast zijn Cruyt met rust, met lust, en zeden,
Soo dat den Mensch hier door meest rust en lust gheniet
Dat hy in cleynen staet volcomen is te vreden.
| |
[Folio F4v]
| |
Aurelius beclaeght hem seer met groot beswaeren,
Dat hy oock onder die daer heerschen was ghetelt,
Sy zijn ghelijck de gheen int midden der Zee-baeren
Met onrust gins en weer dryven in groot vervaren,
O wel gheluckigh Volck, die u daer meed' niet quelt,
Ghelijck als zeker Vrou verthoont haer Schat en Ghelt
Aen een Cornelia der Gracci Moer vol deughden,
Die doen ter selver tydt ten thoone heeft ghestelt
Haer Kind'ren al ghelijck, ziet hier dees jonghe Jeughden,
Siet dit is mynen Schat, daer in zy haer verheughden,
Hy heeft het altemael die niet met al begheert:
O overtreff'lijck woort, vol rust, vol lust, vol vreughden,
Ghy Crates die u Schat gheacht hebt cleyn van weirt,
Die worpend' in de Zee heeft dat u niet ghedeirt,
Hy wist den Mensch wiert door begheerlijckheyt bestreden,
Soo dat den Mensch hier door meest rust en lust aenveirt
Dat hy in cleynen staet volcomen is te vreden.
Prince.
Het Beliaren Volck die worpen al te samen
Haer Schatten me in Zee, op dat niet door het goet
'T welck groote onrust bracht, de een de ander namen,
Of haer vyanden oock haer daer door mochten pramen,
Dus weyghert oock den Schat Xenocrates heel vroet
Die Alexander hem met Eer aenbieden doet:
Diogenes ick mach u Leering niet vergheten
Die ghy den Coninck zeydt met sulck een bly gemoet,
Daer ghy in uwe ton sliept, woonden, en ginckt eten,
Dat ghy meer hadt als hy, al had hy't al beseten
Een Werelt niet ghenoech, oft u begheert en blust,
Heeft Pericles d'onrust des Hoogheyts niet gheweten
Als hy ginck uyt Atheen alleen en stil ghesust,
En schreef op zyne deur: 'K heb mijn ghewenschte rust
Naer dat ick menich Jaer veel onrust heb gheleden,
Hier door gheniet den Mensch zijn meeste rust en lust
Dat hy in cleynen staet volcomen is te vreden.
Liefde maeckt Eendracht. Wie weet der Creken eynd. Adriaen van der Creke. |
|