Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio F2r]
| |
Refereyn op de vraghe.DIe uyt Levender jonst schrijft met konstigh vertrouwen
Van d'Eglentier In Liefd' bloeyend' weest seer ghegroet,
En op u diepe Vraegh ontfangt haer slecht ontfouwen,
Dat zy Kunst-lievend' meer als Kunst-rijck heeft ghebroet
In den Mensch, die door den Geest wort herbooren, vroet
Seventyen zy stelt, d'eerst van dees wort bevonden
Als hy int duyster van de stinckende zond' wroet,
En leyt onder de doodt: Tot hem noch niet ghesonden
Sijnd' de Ghenade Godts. De tweed', nae haer verconden
Is, wanneer hem Godt door inwendighe roep wreckt.
De derd', als hy boet kiest, dies te vreen t'alder stonden.
De vierd', soo wanneer zyn doen tot Leet wesen streckt,
De vyfde, als hem dus ghestelt niet en ontbreckt
Rechtvaerdigh-maeckings-Gaef. De sevend' als hy steckt
Tot voldoen, Rust en Lust zijn hem steets meest ghebleven
Door Gods ghenaed' aen hem sonder verdienst ghegheven.
Dees Sin bevest de Naem. Niet anders luydt ghenaede
Als onverdiende gunst, die de Mensch crijght om niet,
Een Werckman volght zijn Loon: quaelijck is hy beraede
Soo wie meent datmen hem sulcks uyt ghenaed' aenbiet
En niet uyt kracht van Schult. Die de ghenaed' bespiet,
Demt all 'twerck, of zy is niet die zy is waerachtigh,
Maer dryerley is dees, soo ons 't Heyligh Boeck bediet,
'T zy met de Natuer sulcks, of boven haer is krachtigh
Met goude woorden spreeckt de Wijse-man aendachtigh
Van d'eerst. De tweede blijckt by Leeraers groot en veel.
De derde verthoont haer in Godts goetheydt Almachtigh
En valt de Menschen dies, gantsch onwaerdigh ten deel,
Mits Christi bitt're doodt. Door dees om niet en heel
Worden wy saem verlost, ghelijcker staet gheschreven.
Hier versterft Adams val, in Edel en on-Edel,
Sijn meeste Lust, en Rust werft dan de Mensch int leven
Door Gods ghenaed' aen hem sonder verdienst ghegheven.
| |
[Folio F2v]
| |
Tweederley is dit goet. 'T een eeuwigh, 't aer tydt-matigh,
Dat is die liefd' daer mee dat ons Godt heeft bemint
Voor de gheschapen Wer'lt. Dit is dat de Mensch batigh
In zalighe roep en rechtvaerdighmaeckingh vint,
En als de wercking uyt haer oorsaeck heer const wint.
Dees ghewert weer om niet, en can aenghenaem maecken,
Boven natuerigh goet is d'eerst: en zy verzint
Gheen Schult. De tweed' is dees ghelijck: Maer als de baecken,
Licht die int algemeen. Dees tot yeder eens saecken
Van Gheestelijck ghewin: Maer met rechtvaerdigh recht
Is elck van dien een gaef, die niemant en can wraecken,
Verscheyden te zijn met de Natuer bros en slecht,
Nu isser noch een aert van ghenaed', die ghehecht
Blyft van bezonder hulp, noch een ander daer neven
Die bestaet in't gheloof, hoop en Liefden perfect:
Dit s beweging Gods. Rust en Lust hem meest aencleven
Door Gods ghenaed' aen hem sonder verdienst ghegheven.
Prince.
Ghy wel-beraeden Prins, ontsluyt hier de Thresooren
Van't zinne-Choors vernuft, de hulp van Godt aenschout,
Die int ghemeen, en int bysonder om bespooren
Aen yder en verleent, van zijn hant haer ontfouwt,
Dat die van Godt als de Natuer-schepper is, houwt
Tot 't werck en eyndt die saem met de Natuer verlijcken,
Dat dees van hem is, als die glory gheeft, vertrout
Tot wercken, waer voor die Natuers-krachten beswijcken,
En mits zijn schicking seeck're saligheydt kijcken,
Dees hulp in een die wreckt, en een die helpt voorbeelt,
Dat wy keeren tot Godt, en zijn vreed'same Rijcken,
Mits hy ons wreckt en helpt, het Eglentiertjen queelt
Ghenoechsame ghenae, en krachtigh zy niet heelt
Als tacken van een Boom. Maer door Waerheyt gedreven
Onder het alghemeen vervat zy oock 'tghedeelt
En zeyt den Mensch gheniet Rust en Lust meest verheven
Door Gods ghenaed' aen hem sonder verdienst ghegheven.
In Liefd' bloeyend'. |
|