Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. C4r]

Middelbvrch, 't Bloemken Iesse.

Refereyn op de Vraghe 4. 17.

HEt Menschelijck vernuft heeft dolende ghesocht
Waer in zijn hooghste goet, rust en lust legghen mocht
D'een neuswijs hevet sus, de and're so ghedreven,
Maer Dauid den Psalmist heeft treff'lijck dit bewrocht
In weynich woorden ons 't verstant en zin ghegeven:
Wel hem die zijn misdaet ghenadigh is vergeven,
Wel hem (seght hy noch eens) wiens zonden zijn bedeckt
Door Godts barmhertigheyt, sal ghelucksaligh leven,
Al vint hy hem veeltydts met feylen noch bevleckt,
Wt desen Born hy meest zijn rust en luste treckt,
Want Godts gheest werckt in hem, de hoop' en 'tvast betrouwen
Dat hy met Christo is ghestorven en verweckt
Om 't alderhooghste goedt in eeuwigheydt t'aenschouwen,
Dit is de meeste rust en lust voor Mans en Vrouwen,
Al wort het nu ter tydt van veelen cleyn gheacht,
Hoe dit den Mensch gheniet, den Reghel sal't ontvouwen
Door Godts Liefd' en Ghenaed in Christus doot volbracht.

Door Godts Liefd' en Ghenaed' in Christi doot voorwaer

Is nu de Mensche vry ghemaeckt van zonden swaer,
En is met hem versaemt daer hy was afghescheyden
Door d'overtreding van't ghebodt, in's doots ghevaer,
In weedom en verdriet daer hem 's vleeschs lusten leyden,
Wat voor een rust en lust can Jode, Turck, of Heyden
Ghenieten: die in Godts ghenade niet en staet,
En die noch alle daegh' gaet inde zonde weyden,
Verwacht noch rust noch lust, maer wel het hooghste quaet,
O Mensch gheluckigh Mensch! die dit vast metter daet
Ghelooft: dat hem gheen zond' sal toegherekent wesen,
Dit is de meeste rust die't al te boven gaet,
Met rechte wort hy dan gh'lucksaligh hier ghepresen
Van Doot, van Duyvel, Hel, is hy vry en ghenesen,
Want Godt (door zynen Zoon) benomen heeft haer cracht,
So dan geniet de Mensch zijn rust hier, en naer desen
Door Godts Liefd' en Ghenaed' in Christus doot volbracht.

[fol. C4v]

 

Noch 't voorghezien gheloof, noch oock gheen wercken goet,

 

Noch kracht van vryen wil, noch een bereyt ghemoet,

 

Of dat hy wel ghebruyckt het groot Licht der Naturen

 

Beweghen Godt de Heer zijn gonst en gave soet

 

Als een verdiende loon den Mensche toe te sturen,

 

Maer zijn Liefd' en Ghenaed' die eeuwighlijck sal duren

 

Is hier oorsaecke van, daer door ghenieten wy

 

Dat noyt gheen ooghe sagh, noch oore hoorde ruren,

 

Ten is in 's Menschen herte noyt ghecomen bly

 

De vreughde, rust en lust, voor die den Zoone vry

 

Ghemaeckt heeft van de zond', met samen 's Wets verdomen,

 

Want in alsulck een Mensch heeft zy gheen Heerschappy

 

Die hem verhind'ren can tot dese rust te komen

 

Den scheydts-muer was de zond', die is nu wech ghenomen,

 

De toe-gangh' open staet, wel hem die sulcks betracht,

 

Want het gheniet daer van ghegheven is den Vromen

 

Door Godts Liefd' en Ghenaed' in Christus doot ghebracht

 

 

 

Prince.

 

 

 

Door Godt gheniet de Mensch zijn meeste rust en lust

 

In Christo zynen Zoon die 't alles heeft ghesust,

 

Door hem zijn wy versoent, in hem heeft Godt behaghen,

 

Hy heeft de Pars ghetreen, en 's Vaders thoorn gheblust,

 

Hy heeft ons zonden al met hem aen't Cruys ghedraghen

 

Hy is om onsen't wil vermorselt en gheslaghen,

 

Hy droegh voor ons aen't Hout den Vloeck en bitt'ren Doot,

 

So dat nu een Kint-Godts gheen oorsaeck heeft om claghen

 

Al is hy van zijn meeste rust en lust noch bloot,

 

Het sal hier nae gheschien als hy in Abrams-schoot

 

Sal zitten vol van vreucht, als d'and're sullen weenen

 

En roepen: Berghen valt op ons in desen noot,

 

Maer Godt en sal haer rust, noch lust alsdan verleenen,

 

Doch die die zonden zijn vergheven al met eenen

 

Ghenieten dese rust en lust, daer ick nae wacht,

 

Gheensints als eenen loon, maer jonstigh na mijn meenen

 

Door Godts Liefd' en Ghenaed' in Christus doot volbracht.

In minnen groeyende.

Godt is mijn Burght