Battaefsche vrienden-spieghel

Sonnet.
Ter Eer des Dichts.

Ghelijck een Spieghel, wart ghestelt voor yders ooghen,
Speel wijs, een Leerlijck werck, tot stichtingh, als gheschiet
Hoe t'boos opset eens vrou kan teelen swaer verdriet
Om dat d'opmerckers hun verhoeden na vermooghen

Oock recht trou vriendens plicht, ghy hier door tijts ghedooghen,
Bepeylen mooght, soo wie wetend' voordachtich siet?
Dies sy den Rijmers lof, en waerdigh oock t'gheniet
Eens eer Crans, g'lijck die wt Pegasi beeck oyt sooghen,

Hoe nutlijck ist dat sulcx den mensch wart voorghebeelt
Hoe noodigh ist dat sulcx staegh in ghedachten speelt,
Een noodich nut ist recht insiend' de suyvre klaerheyt,

Dus Lesers zijt doch niet onachtsaem, wert beweeght,
Tot Reden, u vernuft wel ernstelijck verleeght,
Niet Moom'lijck, maer alleen, in God, Bemint de Waerheyt.

Wie faelt mach keeren.