Tot den Cunst
Lievenden Leser.
ICk was schreumigh dit wercxken, (off om met minder goetduncken te spreken, dese mijn bly-eyndende veerskens) int licht te laten comen, vermidts de recht reed'lijcke onwaerdighste acht en hun eyghen bedrijf. Maer vermits veelen my porden, beschaduw'den ick schreum, met een een gunstighe welduydingh ws bedaetde ghemoet, twelck ick van V. L. allen verwacht. Biddende alle Cunst-lievende Battavieren ende u ghy deught-rijcke Amstelsche Heliconinnekens, dat V. L ghelieft t'soetste met een wel-tierigh Byken te aesen, wt een over-gunstigh ghemoet. Soo V. l. toch heedens daeghs ontelbaere keuren genieten onses Battaefsche g'laurierde Poëten: Tis Spieghel-wijs V. l. voorghebeelt, leerende Deucht boven de lichtvaerdighe Schoonheyt te verkiesen, weder so veel overmachts t'Kints Heerscherken, in bloedighe slavernye niet toelaten, en soo verwaende heyloose Ziel-schaed'lijcke wercken daer deur aen te vanghen, en by verkeerden ijver begonnen. Aenvaert het V. l. soo danckbaerlijck ghedruckt, ghelijcket aenghenaem is gheweest alst V. l. Tonneelijck vertooghden den loff-waerden Lavendel Camer. Wt Levender Ionst. (Die'ck toewensch hun hartens wensch.) Soo vercrijgh ick t'geen ick verwacht.
Bemint de Waerheyt.
Auteursrechtvrij