De wegen

[p. 129]

‘Zoo drinkt een koning’
Naar een oud Fransch lied

Jezus, Koning der koningen-al,
Werd om te dorsten geboren,
Schreide zoo droef in den armen stal,
Herders die konden het hooren.
Maar aan der zoete Maget borst
Dronk Jezus voor Zijns harten dorst.
Een herder die Hem drinken zag,
Riep blijde door den winterdag:

‘Zoo drinkt een Koning!’

Water, diep uit Zijns harten bron,
Laafde de vrouwe tot leven,
Die bij Samaria in de zon
Drinken Hem heeft gegeven.
Sprak Maria: ‘Ai, zone-mijn...’
Maakte te Cana Hij water tot wijn;
De bruigom die het wonder zag,
Riep blijde door den bruiloftsdag:

‘Zoo drinkt een Koning!’

[p. 130]

 

Liep Hij zoo dorstend, en ach, zoo moe,

 

Door de woestijn van dit leven,

 

Dronk dan den Kelk ten bodem toe,

 

't Hoofd naar den hemel geheven:

 

David de koning voorzag het lang,

 

Zong op het psalter zoo menigen zang.

 

De koning, die Hem dorsten zag,

 

Zong biddend door zijn levensdag:

 

‘Drinke mijn Koning!’

 

 

 

Dorstte de Koning der koningen-al,

 

Wreed aan het kruishout geklonken,

 

Ach, uit een spons heeft Hij edik en gal,

 

Heeft Hij het laatste gedronken.

 

Laafde met Bloed aller zondaren nood,

 

Laafde die dorstten, en dorstte ten dood.

 

Een engel, die Hem drinken zag

 

Zong blijde door dien stervensdags:

 

‘Zoo drinkt een Koning!’

 

 

[p. 131]

 

Woont thans hoog in het Hemelsch hof,

 

Drinkt uit der eeuwigheid ader,

 

Koren van engelen zingen Hem lof

 

Hoog in het rijk van Zijn Vader.

 

Zelve de wijnstok, en vrucht, en bloem,

 

Jezus, der Hemelen lust en roem,

 

Is Wijn van genade in onzen dag,

 

En wie dien drinkt, wel zingen mag:

 

‘Zoo drinkt een Koning!’

 

 

 

Koning des Hemels, geef ons steeds

 

Uw Hemelwijn op aarde reeds,

 

En dat een ieder komen mag

 

Te zingen in Uw schoonen Dag:

 

‘Zoo drinkt een Koning!’