De wegen

[p. 26]

Morgenster

Bidt over d'uchtendzeeën
De Ster, de stille Roze
Die weet der zielen weeën,
Gods Bloeme, uitverkozen
Lichtbloeme van Gods weien,
- Bloemharte is de Sterre,
Der Roze is 't verblijen
In bloemenweien verre
Te bloeien en te bloeien
Tot al heur bladers zijgen
En 't Hart alleen blijft gloeien.
Tot al heur bladers zijgen
Als glansen op de zeeën,
Op 't deinen en het hijgen
Der rustelooze zeeën,
Op 't zwoegende verlangen,
Het woelen van haar weeën,
haar zuchten en haar zangen.
Lichtende rozevlagen
neerzijgen en verreinen
in glansen alle klagen -
Het Hart blijft overschijnen.

[p. 27]

 

Komen door hemelvrede,

 

Door morgenrood en ruste,

 

Van ver-verloren reede,

 

Van ongeziene kuste

 

Nu lichte schepen glijden,

 

Dagende naar den Dag?

 

Beurend, het gouden verblijden,

 

Kruis naast kruis in den Dag?....