Mes loisirs

[p. 1]

Ildégonde, légende dramatique.

Toen verscheen de dood aan Chloris;
Doch hij was niet naar en vreeslijk;
Neen, zoo vriendlijk als een engel,
Nam hij Chloris in zijne armen.
Nu verspreidde zich een lachje,
Van gerustheid op heur lippen.
Hoe vertrouwlijk sloeg zij de armen,
Om den hals van heur verlosser!
Eindlijk sloten zich heur oogen;
En zij sliep zoo zacht en lieflijk,
Als een zuigling aan den boezem,
Van een teedre moeder sluimert.

Bellamy, Chloris.