Zuiderlinks

[p. 20]

[p. 21]

Lied van the Parallelweg

's Nachts fonkelden er aan de Parallelweg
hoop boven de natriumlichten
van de Staatsmijn Wilhelmina
de Galaxieën...

schuw als 't anthraciet
oplichtend
in de kop-
lampen van witte zwarten, ondergronds

: ‘Jongen, wij zijn (sterren) stof

en tot (sterren) stof.../’

Kuchten hun zinnen nooit af.../

Parallelweg in die eindeloze
Jaren Vijftig
parallel

aan wie of wat?

Aan de sirenes van de Wilhelmina
huilend
in het zwarte gat van de ochtend?

(om de silicose-longen van de kompels
rochelend op de Parallelweg?)

Arbeidersparadijzen Bestaan

Niet!

Arbeidersparadijzen

Bestaan Niet!

(om de dood van kameraad Stalin
Fossiel Sovjet-Unie?)

Ach, vrome koude Jaren
Vijftig
toen aan 't oostblok van 't firmament
't knip-
oog

van de Spoetnik nog ontbrak...

En kompel Joep maar bidden
tot het as-
grauw
van de ochtend

tot Sint Joseph in de Hemel
links
van God!