Zuiderlinks(1999)–Manuel Kneepkens– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 18] [p. 18] [pagina 19] [p. 19] Landschap met beroete aardbei Wie een aardbei neemt zo'n beroete rode eet zijn jeugd terug z'n Moeder, zingend onder het wasgoed van de wolken liederen uit de Duisternis O, als de merels verstrikt in Vaders aardbei-net... In het vuilst van de Mijnstreek onder de ligusterheg moest je ze begraven... Hoor, hoe ze moeizaam musiceren, sindsdien een Requiem onder elke voetstap die je zet op aarde ‘Want ik ben de Vredesvorst, de Ware...’ aldus bloost de aardbei: ‘Wie mij neemt & eet eet zijn jeugd terug...’ En zie, de kruisbes & de aalbes & de klap- bes ruisen & buigen & wuiven als in Driekoningen- mantels, brokaat van Aanbidding ‘Dus, Moeders, zoen in mijn naam op wangen Nirwanah 't bloot van jullie babies aardbiedig Want ik ben de Aardbei Wie mij neemt & eet eet zijn jeugd terug...’ Aldus zoent de Aardbei de roetzwarte vorst! Vorige Volgende