Verzen

[p. 228]

CXLIII.

Gij, die quasi-poëtische pretenties

Zijt voor een toekomst, die voor U niet zijn zal, -

Wat ik door-zie, - ik die uw leelijk klein zal,

Neertaaklen zal door mijn waar-puurste essentie;

O, gij, die zijt een wandlende Indolentie

Van slecht-zijn onbeschuldigbaar, o mal,

Neen, idioot geslacht, dat ligt als kwal,

Verworpen door der Zee onkenbre Intentie, -

Gij allen, die daar gaat, schijnbaar zoo weerbaar,

Met baandren en trompetten en wat krijgs-volk,

Geworven door een schettren valsch-trompetlijk, -

Gaat maar zoo door: gij zult eens op uw lijkbaar

Zien, wie gij waart, en dat dit prachtig rijks-volk
Weet dat uw leven was een knoeie' ontzetlijk.