Verzen

[p. 214]

CXXX.

O quasi trotsch en 't edel hart hoog dragend,
Tot nut des volks 't best uwer ziel weg-schenkend
En voor dat volk zijn vrijheid durven-wagend,
Omdat ge 't Volk meer dan u-zelf gedenkend

Beweert te zijn, Gij Heros, die zelfs krenkend
Het Hoogst Gezag dorst zijn, dat, 't niet verdragend,
U dreigde met de cel, 'dat gij vertsagend
Uw woorden matigdet, u meer bedenkend.

Gij, die al 't leed der Wereld zegt te voelen

En wilt verzachten 't, met uw ijdle praatjes

Van 's Werkmans Lot, - niet zonder 't klein bedoelen

Van met uw vrienden, hoog, als potentaatjes,

Te zitten same' eens.... Maar ik zeg: hoe gaat 't je 's,

Als een sterk man kalm weegt uw kleine daadjes?