Verzen

[p. 204]

CXX.

Zijn al-verdoemlijkst van afschuwl'ke jongetjes,

Van vuil-vies plebs-volkje in uw gruwb're steegjes,

Ik haat u niet, want gij zijt slechts als tongetjes,

Klappend laf-lamlijk, ventjes, o beweeg je's

Een klein beetje echtjes, kindertjes, die bangetjes

Toch wilden sterk zijn, schoon zij zijn zoo leegjes

Als menschen ooit waren. Ik zeg u leegje's

Niet voor u-zelf, maar voor dit mensch, wiens tangetjes

Zullen gaan knijpen in uw zwak vleesch, schendend,

Neen, schendend niet, maar absoluut vernietigend

Het leven dat 's ook mij-zelf altijd wendend

Voor mij, die niets wil zijn als echt-sterk lever

In zich blij steeds, maar zich in zich vernietigend

Door al wat maar wil zijn een sterk werkgever.