Verzen

[p. 12]

XII.

Ik wás uw Vader, ja, vol mededoogen,

Een vader, als geen ander kind ooit had:

Ik leerde u spreken, voelen, zien met oogen,

Loopen met voeten op uw wereldsch pad.

O Kind, mijn oogen hingen aan úwe oogen,

Enkel te weten, of gij iets niet hadt....

En daarom hebt gij mij zoo wreed bedrogen,

Wee, om wat weelde en weidschen vreugden-schat.

Ja, heel mijn leven was één melodie
Van koninklijke goedheid, en ik zie

Dees klare ziel zoo vrij van zonde en schulden.

En 'k ga thans heen uit dit heel slechte leven,
Wijl al die goedheid om mijn hoofd blijft zweven,

Heilge, in zijn eigen glorie-licht gehulde.