Verzen

[p. 5]

V.

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,

En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon

Over mij-zelf en 't al, naar rijksgeboôn

Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten, -

En als een heir van donker-wilde machten

Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn

Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon:

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.

En tóch, zoo eind'loos smacht ik soms om rond

Úw overdierbre leên den arm te slaan,

En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed

En trots en kalme glorie te vergaan

Op úwe lippen in een wilden vloed

Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.