Julia (onder ps. Guido)

II.
Zij...!

Zij sloeg haar oogen op - o zoet geneucht!

Een blosje kleurde zacht het wazig vel,

En 't scheen zoo donzig-teêr, of Rafaël

Die wang gekleurd had met de verf der jeugd;

Alsof een rozige engel er den aêm

Des hemels langs gewuifd had, en het licht

Der heemlen uitblies langs haar aangezicht,

Toen zij gedoopt werd in des Heeren naam.

't Amandelvormig oog, welks zachte schijn

Een licht doet spelen op haar schoon gelaat,

Lacht half beschaamd, terwijl zij voor mij staat...

Geen koning dezer aard kan zaalger zijn!