Honderd verzen en Okeanos

[p. 24]

XXIV

Och, of ik 't mij gezegd had,

Dat àlle droefenis

Zich voor mij weg-gelegd had

In dit gevreesd gemis.

Ik had het lang geweten,

Maar sprak het nimmer uit,

Zoo blij terneêr-gezeten

Bij spel en dans en luit.

Nu kan ik 't niet verhelen,

Maar of ik 't nú nog zeg,

Tòch schemert mèt het spelen

Ook 't heele leven weg.