Honderd verzen en Okeanos

[p. 14]

XIV

Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak,

Om niet in Mij te g'looven, die u liefde:

Gij waart een kind, dat ál zijn speelgoed brak,

Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde.

O, kind... Ik wàs geen kind! Ik ben 't die kliefde

Dit mijn schoon hoofd, zoo sterk eens, thàns zoo wrak,

Omdat ik niet met mijne groote Liefde

Alleen wil zijn, bij al dat volk zoo mak.

Gij woudt mijn dood, en ik, ik wilde uw leven:

't Is goed; ik ben gevallen in mijn pracht...

Maar om Mijzelven, nimmermeer door U.

Thans is het úwe beurt van kracht. Welnu:

Tracht éven sterk, als ik nu sterf, te léven

In de eenzaamheid van 't leven, dat u wacht.