Honderd verzen en Okeanos

[p. 2]

II

Zooals daar ginds, aan stille blauwe lucht,

Zilveren-zacht, de half-ontloken maan

Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,

Wier bleeke bladen aan de kim vergaan, -

Zóo zag ik eens, in wonder-zoet genucht,

Uw half-verhulde beelt'nis vóor mij staan, -

Dàn, met een zachten glimlach en een zucht,

Voor mijn verwonderde oogen ónder-gaan.

Ik heb u lief, als droomen in den nacht,

Die, na een eind'loos heil van éénen stond,

Bij de eerste schemering voor immer vloon, -

Als morgen-rood en bleeke sterren-pracht,

Iets liefs, dat men verloor en niet meer vond,

Als alles, wat héél ver is en héél schoon.