Rani en de slangenkoning

[p. 23]

De toverdrank

‘Ssjjj!’ Hoe heb je dat gedáán, lieve Rani? vroeg Nagraj. ‘Kan jij óók toveren?’

‘Nee....’, zei Rani met grote ogen.

‘Ik heb Kaikai alleen maar met dit takje op zijn kop geslagen.’

‘Mag ik het takje even zien?’, vroeg Nagraj.

Rani liet Nagraj het takje zien. De slangenkoning bekeek het takje aandachtig en zei toen:

‘Ssjjj! Nu begrijp ik allesj! Dit takje isj van de nimboom. Ssjjj! Dáárom heb je de kaaiman kunnen versjlaan. De nimboom isj heilig en heeft veel geneesjkracht. Alsj je een takje van een andere boom had gebruikt om Kaikai te sjlaan, sjou het nietsj geholpen hebben. En dan wasj ik nu sjèker dood! Ssjjj!’

‘Zou..., zou dit takje ook tegen de heks kunnen helpen?’ vroeg Rani.

‘Nee, dit takje isj niet voldoende. We moeten ietsj sjterkersj hebben om de heksj te versjlaan. We moeten de bladeren van de nimboom koken en er een drankje van maken. Nimbladeren helpen tegen alle kwaad!’

‘Maar waar halen we een ketel vandaan om de bladeren te koken?’ vroeg Rani.

‘Wacht hier. Ik ben sjò terug’, zei Nagraj.

[p. 24]

En wèg was hij. Rani ging in het gras zitten en begon van de jámun te eten. Ze had erge honger en ze had geen tijd om de donkerste en sappigste jámundruiven uit te zoeken.

Even later kwam Nagraj met een grote ketel terug.

‘Eet niet teveel jámun, lieve Rani. Dat isj niet goed voor je maag’, zei hij.

‘Ik zit al vol’, zei Rani. ‘Maar wat heb je allemaal meegenomen?’

‘Een ketel, lusjifers, een lepel, een mesj, olie, een flesj......èn lesjun en piyáj. Allesj eerlijk geleend. Ssjjj! Laten we gauw met het drankje beginnen vóór het donker wordt!’

Rani plukte een bosje nimbladeren en sprokkelde hout voor het vuur. Met wat droge bladeren en takjes maakte ze een vuurtje en even later pruttelde de ketel met nimbladeren boven het vuur. Na een poosje haalde Nagraj de ketel weg en zette hem in het gras. Toen hield hij de grote lepel met olie boven het vuur en zei: ‘Sjnij de piyáj en de lesjun fijn en sjet de sjtukjesj in de lepel met hete olie.’

Rani deed wat Nagraj haar zei en al gauw knetterden en knisperden de stukjes lesun en piyáj in de hete olie.

[p. 25]

‘Neem nu de lepel met olie, piyáj en lesjun en dompel hem onder in de ketel. Maar voorsjichtig! Ssjjj! Ga niet te dicht bij de ketel sjtaan!’

Rani nam de lepel met hete olie, piyáj en lesun en dompelde hem in de ketel onder. Meteen begon het hevig te sissen en te borrelen!

‘Ssjjj! Sjo wordt het toverdrankje gemaakt! Giet nu wat van het drankje in deze flesj en dan kunnen we gaan.’

Rani deed wat Nagraj haar zei en deed de fles met een kurk dicht. Het was inmiddels donker geworden. De zon was bijna onder. Rani voelde zich erg moe en ze kon nauwelijks meer op haar benen staan. En dan moest het grote gevecht tegen de heks nog beginnen!

‘Ssjjj! Nu moeten we op pad. Ssjjj! Als je wilt, mag je op me meerijden!’

Dat liet Rani zich geen twee keer zeggen. Dankbaar klom ze op de rug van Nagraj en zo gingen ze op weg om de heks te vernietigen.

[p. 26]