Koning Bali en de macht van Divali

[p. 5]

De macht van Shiva

Heel, heel lang geleden leefde er in India een koning die Bali heette. Zijn land was niet erg groot. Hij heerste over maar vijf dorpen en zelf woonde hij in een heel klein paleisje.

Koning Bali was erg ongelukkig. Hij wilde graag de rijkste en machtigste koning van de aarde zijn. Hij wilde grote feesten geven en oorlogen voeren!

Maar hoe moest hij de de machtigste koning van de aarde worden?

Koning Bali werd verdrietiger en verdrietiger, tot zijn minister - de koning had er maar één - het niet langer kon aanzien.

‘Waarom vereert Uwe Hoogheid niet de god Shiva?’ vroeg de minister. ‘Als U Shiva vereert, zal hij al uw wensen in vervulling doen gaan.’

‘Echt waar?’ vroeg de koning.

‘Echt waar’, zei de minister.

[p. 6]

[p. 7]

Van die dag af begon koning Bali de god Shiva te vereren. Koning Bali stond heel vroeg op, nog voordat het licht werd, en zei tientallen gebeden. Daarna bracht hij alle mogelijke offers voor Shiva. Hij at, baadde en sliep met alleen de god Shiva in gedachten.

En jawel. Op zekere dag, vlak nadat koning Bali zijn gebeden had gezegd, verscheen de god Shiva in zijn kamer.

‘Jij hebt mij al die maanden zo vurig aanbeden! Wat wil je van mij?’ vroeg Shiva.

‘Niets ... Ik bedoel, ik wil niet veel. Ik wil alleen de machtigste koning van de aarde worden, alstublieft...’ zei koning Bali.

‘De machtigste koning van de aarde?’ vroeg Shiva. ‘Is dat alles?’

‘Alstublieft... En, eh, ook van de hemel en van de onderwereld als het kan...’ zei koning Bali die nauwelijks uit zijn woorden kon komen.

‘Dat kan! Nog wat anders?’ vroeg Shiva.

‘Nee, dank U wel. Dit is voorlopig wel voldoende, alstublieft...’

‘Omdat jij mij zo vurig vereerd hebt met gebeden

[p. 8]

[p. 9]

en offers, maak ik je nu de machtigste koning van de aarde, de hemel en de onderwereld. Het zij zo!’ gromde Shiva. En wèg was hij.

Koning Bali keek om zich heen. Zijn ogen werden groter en groter want overal waar hij keek, glansde en schitterde het van het goud. Met open mond keek hij naar zijn kleren. Ze waren van het allerduurste fluweel en zijn kroon voelde erg zwaar aan van de edelstenen.

Was hij werkelijk zo rijk en machtig geworden?

Koning Bali liep naar de troonzaal. Hij kon zijn ogen nauwelijks geloven, zo groot en mooi was alles. De troonzaal was bezet met fonkelende diamanten en er liepen tientallen hovelingen in de prachtigste gewaden rond. Toen ze de koning zagen, bogen allen zó diep dat hun ruggen kraakten. Koning Bali liep naar zijn gouden troon en ging zitten. Het was dus waar! Hij was werkelijk de machtigste koning van de aarde, de hemel en de onderwereld!

‘Roep de legeraanvoerder!’ brulde koning Bali.

Even later was de legeraanvoerder bij hem. Hij boog diep en vroeg:

[p. 10]

‘Wat verlangt Uwe Hoogheid?’

‘Verzamel de soldaten! Er moeten grote oorlogen gevoerd worden! We moeten landen veroveren!’ brulde de koning.

De legeraanvoerder keek verbaasd.

‘Welke landen, Uwe Hoogheid?’ vroeg hij.

‘Welke landen? Sufferd! Laten we met onze buurlanden beginnen. En gauw!’ zei de koning boos.

‘We hebben geen buurlanden, Uwe Hoogheid’, zei de legeraanvoerder.

‘Geen buurlanden? Wat klets je! Maak me niet kwaad!’ brulde de koning.

‘We hebben geen buurlanden. De hele wereld is al van Uwe Hoogheid. En de hemel, en de onderwereld...’ zei de legeraanvoerder.

‘Wàt!’ riep koning Bali.

Maar natuurlijk! De legeraanvoerder had gelijk. Koning Bali was immers de machtigste koning van de aarde, de hemel en de onderwereld!

Maar wat nu? Koning Bali wilde oorlogen voeren! Hij keek somber om zich heen.