De zebra van Hein
Overal in Rome is de tekst opgeplakt: Jezus is coming very soon. Dat de internationale situatie ernstig is, wist ik, maar hier wordt het einde der tijden elk moment verwacht. Toch bereikt onze taxi veilig het hotel.
Het einde der tijden mag dan nog niet zijn aangebroken, voor de voetganger in Rome loert het einde overal. Het verkeer is moordend. En nergens is het zo gevaarlijk als op de zebra. Veel strepen zijn nauwelijks nog te zien en volgens de Romeinse automobilist zijn ze er ook nooit geweest maar betreft het hier een lichte, plaatselijke verkleuring van het wegdek, veroorzaakt door overvloedig zonlicht.
Als ik in Rome ben, loop ik altijd even over de zebra bij Piazza Venezia waar collega correspondent Hein ten K. eind jaren tachtig werd doodgereden. Hein had geen schijn van kans, hij werd midden op de strepen weggevaagd. Zelden heb ik zo'n beminnelijk mens ontmoet. Hij had een encyclopedische kennis van Rome en Italië die hij graag met mij en andere correspondenten deelde.
Hein ligt begraven op zo'n gigantische dodenakker aan de rand van de stad. Te ver, te ingewikkeld om heen te gaan. Maar Heins zebra maakt deel uit van elk bezoek. Soms moet ik er een stukje voor om lopen, maar ik heb het er graag voor over. Deze plek blijft een vreemde aantrekkingskracht uitoefenen. Medeleven en voyeurisme. Steeds weer zien waar het gebeurde. En als ik dan de weg op ga moet ik zorgen dat ik niet alleen bij zijn nagedachtenis verwijl, maar ook aan mijn eigen heden denk.