Volledige werken. Deel 13



[pagina 188]
Antwerpsche matrozenzang. Lustig op! o wakkre borsten! Zet de zeilen in den wind. Onze tocht reikt aan zijn einde: Mannen, moedig en gezwind! Ziet gij daar dien toren de heemlen bereiken, Onwrikbaar staan als eene rots, In 't midden der rijke, prachtige gebouwen Der grijze Scheldestad zoo trotsch? Ziet gij hem het hoofd in de wolken gaan wasschen, Ziet gij hem, zoo fijn als een wip; Maar stevig als ijzer! - Die toren is, mannen, De mast van ons geboorteschip! Lustig op! o wakkre borsten! enz. Wend, stuurman, met ijzeren handen, den steven Daar ginds naar de oude reuzenstad. Daar wachten ons broeders, daar wachten ons vrienden, Daar staren zij op 't Scheldenat. Daar klopt hun het hart reeds van zalige weelde, En ons ook, ons klopt ook de borst... Op, mannen, op! reppen wij nog eens de handen! Voor 't lest nog het zeil eens getorscht! Lustig op! o wakkre borsten! enz.