Volledige werken. Deel 13

Wijsheid komt laat.

- Waarom, kind, toch zoo verlangen
Naar dien dans, wals en galop,
Waarom u in 't zweet zoo springen,
Als een lichte kermispop?

- Hebt gij in uw jonge jaren,
Grootje lief, dan nooit gedanst;
Nooit geslingerd door die zalen,
Waar het heldre licht zoo glanst?

- Dat 's de vraag niet, spotziek meisje...
Zeg mij, vindt gij zoo'n genot
In den praat dier malle jonkheid,
Die met echte liefde spot?

- Grootje, speet me ook, in uw jonkheid,
U geen bloemkens op de mouw;
En sprak niemand u van liefde,
Grootje, vóor uw echte trouw?

[p. 183]

 

- Dat 's de vraag niet! Zeg mij liever...

 

O, begrijpt gij het dan niet?

 

Dat die dwaze zotternijen

 

Steeds verkeeren in verdriet?

 

 

 

- Mocht gij zoo het ondervinden,

 

Lieve grootje? Had de vreugd

 

Zoo een stuursch en barsche wezen

 

In uw frissche, prille jeugd?

 

 

 

- Dat 's de vraag niet! - Laat mij spreken:

 

Denkt gij, meisje, dat altijd

 

U de vreugd zal vergezellen

 

Op uw laatren levenstijd?

 

 

 

- Grootje, zeg, is 't lang geleden.

 

Dat gij dat zoo goed verstaat?

 

Wist gij 't reeds in uwe jonkheid?

 

Kwam die kennis vroeg of laat?

 

 

 

- Zij kwam laat, en 't is een jammer;

 

Had ik 't vroeger zoo verstaan,

 

Ik had zeker, in mijn leven,.

 

Minder malligheid gedaan...

 

 

 

- Grootje, 'k zal uw voorbeeld volgen,

 

En zoodra ik wijsheid leer,

 

Zeg ik vaarwel aan het dansen

 

En ik doe geen dwaasheid meer!