Volledige werken. Deel 13

[p. 1]

Gedichten en balladen⁽¹⁾
Gedichten.

Aan mijne lier.

o Gij die, wen mij 't jeugdig hart
Zijne eerste driften deed gevoelen.
Die, wen mij drukte de eerste smart,
Door harmonij den brand deed koelen,
Die zengend woedde door mijn bloed;
Gij die mijn ziel, door zachte tonen,
In hooger sferen vaak deed wonen,
Geschenk des hemels, wees gegroet!

Ben ik geen vorst op 't kunstgebied
Of kan ik, op uw heilge snaren,
Het geestontzettend hemellied
Niet zingen bij der englen scharen;
Toch waart gij, lier, mij immer zoet,
En mocht ik andren niet verrukken,
Mijn eigen smart toch voelde ik bukken....
Geschenk des hemels, wees gegroet!

Wanneer, nog jong, het ongeluk
Mij aangreep, met zijn gloênde tanden
Mijn schoonste droomen trok aan stuk
En woedde door mijne ingewanden;
O dan, dan deed uw toon mij goed
En zalfde mijne diepe wonden:
Gij waart me een troostster in die stonden.
o Lier, wees eeuwiglijk gegroet!

(1) Onder dezen titel gaf P.F. Van Kerckhoven in 1846 eene verzameling zijner beste gedichten uit.

[p. 2]

 

Wanneer des werelds vuige stem

 

Mij, zwakke, poogde meê te sleepen,

 

Hoorde ik uw spraak op hooger klem

 

En heb u hoopvol aangegrepen;

 

En gij, gij koeldet dan den gloed,

 

Den vuigen gloed der wereldlusten,

 

Die vaak de kalme ziel ontrusten. -

 

Geschenk des hemels, wees gegroet!

 

 

 

En wen een zon van reine vreugd

 

Mijn ziele koesterde in haar stralen,

 

Mij met de frissche kracht der jeugd

 

Op 't effen voorhoofd trotsch deed pralen;

 

Dan deed uw toon mij in den vloed

 

Der zaligheid nog dieper zinken,

 

Gij liet me aan 's hemels vreugdschaal drinken:

 

o Lier, wees eeuwiglijk gegroet!

 

 

 

O wees gegroet; want gij alleen,

 

Gij hebt mij 't nietig doen begrijpen

 

Van wat me op aarde eerst glansend scheen,

 

Gij hebt mijn hart, mijn ziel doen rijpen;

 

Gij hebt mijn warme, bruisend bloed

 

Voor heiige driften steeds doen gloeien;

 

Gij wist mijn ziel aan 't schoon te boeien:

 

Geschenk des hemels, wees gegroet!

 

 

 

Gij waart mij heilrijk, teder, zacht,

 

Een steun bij nare wereldrampen;

 

Gij waart me een baak in duistren nacht,

 

Een schutsvrouw bij de zielenkampen;

 

Gij wist mij telkens met een stoet

 

Van hemelschoone droomgezichten

 

't Gefolterd harte te verlichten. -

 

o Lier, wees eeuwiglijk gegroet!

 

 

 

Geschenk des hemels, blijf mij bij,

 

Zoo lang mijn ziel in 't stof zal wonen;

 

Dat steeds mijn vreugd verzaligd zij,

 

Mijn wee verzacht door uwe tonen;

 

Heersch, kuisch en rein, op mijn gemoed,

 

Blijf troostend voor mijne oogen zweven

 

En laat mij, bij het eind van 't leven,

 

U zingen mijnen laatsten groet!