Het wondere lied

[p. 58]

Vergeefs.

Gij zult mij zien, gij meent te aanschouwen
Het verre roepen van mijn stem.
Dan zult gij uwe handen vouwen
En bidden, droomende van ‘hem’.

Doch ik zal zwijgen in 't onbestemde
En niet het minst geruisch
Zal storen de beklemde
Stilte om uw eenzaam huis....

Gij zult mij noemen in geenen naam,
Terwijl uw ziel een antwoord wacht,
Dat niet zal komen tot 't open raam,
Waar gij mij droomt in de oude pracht.

[p. 59]

 

En daalt de avond en is 't gefluit

 

Der meerlen verklonken: - o, uw ‘ik’

 

- Dat eens zoo trotsche - vraagt dan luid

 

Om mij - vergeefsch - in lang gesnik....