Verzameld werk. Deel 3

[p. 1337]

1925
Voor het onweer

Zeven zuilen staan er voor de luchten;
Zeven zielen wachten aan een strand;
Zeven vogels voor een noodweer vluchten
In de kloven van een rotsenwand.

Wijde golven wiegen ginds te schuimen;
Zonlicht glanst nog strak en wonder-breed,
Maar de bliksem houdt zijn woeste luimen
Stil en ver gereed.

't Is mysterie al daar boven
In dien strengen gloed.
Zacht begint toch iets weer te gelooven,
Dat het sterven moet.

Stil begint er iets te zoeken
Naar een laat-gothieke Gode-woon,
Naar bescheiden, in de Oude Boeken,
Van den Gekruisten Zoon.

Weer wil zich de ziel bewijzen
In dit prachtig uur,
Nu de dondertorens rijzen
Met geblindeerd vuur.

Zeven zuilen trillen in de lichten;
Zeven zielen schrijden langs een strand
Naar de boot van 't avontuur der Godsgezichten
Dobbrend naast een rotsenwand.

Zeven zielen willen vluchten
In de kleine boot,
Want de wind speelt met de zuchten
Van een grooten nood.

[p. 1338]

 

Zwarte donders staan er stom te wegen

 

Op de torens van de kathedraal;

 

Duizend angsten luistren er genegen

 

Naar de komst van een choraal,

 

 

 

Maar de machtge klokken zwijgen

 

In het steile steenmassief;

 

Banger dan dit niet geluiden, 't dreigen

 

Van het Godsmotief.