Verzameld werk. Deel 3

[p. 1304]

Naadrende lente.

Het komen van de lente is me als een zang

van spelden, vallend met een ijl geruisch,
wonder-melodisch, in een zéer stil huis
met lila kamers en lichtblauwe gang,

waarin dë echo zweeft, zéer fijn, zéer lang,

terwijl de zon oranje door een ruit
van rozig glas heur stralen binnenspuit
op diep-karmijn tapijt, smaragd behang.

Doch 't is zoo vreemd, - daar is iets, dat moest zijn,

doch er niet is in 't onbezielde. Stroom
van klank en kleur wèl, doch van aâm geen schijn...

Daar klinken stapjes en geneurie zacht:

een kindje huppelt binnen, 't werd verwacht...
het jubelt allen uit een naren droom.