Verzameld werk. Deel 3

[p. 1302]

Op een hoogte in maannacht.

Macht van Mysterie, van wat ik niet weet;

het is naar U, dat 'k staar in dezen nacht,
terwijl mijn oog een wondren glans verwacht,
waarom ik alles om mij heen vergeet.

De nacht is helder, zonder wolken, zacht

het licht der manë in die ruimten breed.
Nu doen mijn zonden mij zoo innig leed,
dat ik het goed, wat 'k doen kon, heb veracht.

Nu ben ik gansch een ander mensch, dan wen

ik ben in de krioeling der millioenen
menschen en dieren, planten en machinen.

Hier staat het vast, mijn God, dat 'k U zal dienen

in eeuwigheid; maar zal ik het ook doen en
niet hèrvalle', als 'k onder menschen ben?...