Verzameld werk. Deel 3

[p. 1295]

Toekomst.

O, gij die meent, dat na dit kort bestaan

niets, niets meer is dan eene donkerheid
van rust, die men niet voelt, die niet verblijdt
en ook niet weenen doet, om zoo te gaan

in eeuwig niet-zijn van al last bevrijd,
geen verantwoordlijkheid van uwe daân
gevende, Gij gereed om steeds te slaan
de Kerke Gods - Wier voortgang gij benijdt -

waar gij maar kunt, wijl zij U dwarst in wat
gij noemt de ‘Vrijheid’, en heur Liefde haat,
gij voelt een stage onrust in uw hart.

Uw tijd verloopt en de Eeuwigheid. Zij tart
uw meening, die in u geen wortlen slaat:
dat ginder niets is, - zoo gij 't gaarne hadt.