Verzameld werk. Deel 3

[p. 1286]

Strijd.

Rond in de bergen vlammen rosse vuren;

daar waakt het zwarte leger, waar 'k mee strijd
den levenslangen kamp om de eeuwigheid
en de oppermacht der hoogere natuur, en

daar zij weten, dat ik hen verbeid,
zoo zijn ze stil, ofschoon ze mij begluren,
of ik niet, wakensmoe, na duizend uren
vermand door onweerstaanbren slaap, hun tijd

zal geven tot 't besluipen mijner stelling,
terwijl ik slapend leun op 't zwaardekruis.
Ik hoor reeds schuiflen hunne voeten, zacht.

Is het wel zeker, dat hij slaapt? 't gespuis

zich afvraagt bij het klimmen uit de delling.
Neen, neen, ik waak bij dag en hollen nacht!